Definify.com
Definition 2025
forlætan
forlætan
Old English
Verb
forlǣtan
Conjugation
Conjugation of forlǣtan (strong class 7)
| infinitive | forlǣtan | tō forlǣtanne | 
|---|---|---|
| indicative | present | past | 
| 1st-person singular | forlǣte | forlēt | 
| 2nd-person singular | forlǣtest | forlēte | 
| 3rd-person singular | forlǣteþ | forlēt | 
| plural | forlǣtaþ | forlēton | 
| subjunctive | present | past | 
| singular | forlǣte | forlēte | 
| plural | forlǣten | forlēten | 
| imperative | ||
| singular | forlǣt | |
| plural | forlǣtaþ | |
| participle | present | past | 
| forlǣtende | (ġe)forlǣten | |