Definify.com
Definition 2025
mitigar
mitigar
Catalan
Verb
mitigar (first-person singular present mitigo, past participle mitigat)
- to mitigate
Conjugation
Conjugation of mitigar (first conjugation)
| infinitive | mitigar | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| present participle | mitigant | ||||||
| past participle | masculine | feminine | |||||
| singular | mitigat | mitigada | |||||
| plural | mitigats | mitigades | |||||
| person | singular | plural | |||||
| first | second | third | first | second | third | ||
| indicative | jo | tu | ell/ella vostè |
nosaltres nós |
vosaltres vós |
ells/elles vostès |
|
| present | mitigo | mitigues | mitiga | mitiguem | mitigueu | mitiguen | |
| imperfect | mitigava | mitigaves | mitigava | mitigàvem | mitigàveu | mitigaven | |
| future | mitigaré | mitigaràs | mitigarà | mitigarem | mitigareu | mitigaran | |
| preterite | mitiguí | mitigares | mitigà | mitigàrem | mitigàreu | mitigaren | |
| conditional | mitigaria | mitigaries | mitigaria | mitigaríem | mitigaríeu | mitigarien | |
| subjunctive | jo | tu | ell/ella vostè |
nosaltres nós |
vosaltres vós |
ells/elles vostès |
|
| present | mitigui | mitiguis | mitigui | mitiguem | mitigueu | mitiguin | |
| imperfect | mitigués | mitiguessis | mitigués | mitiguéssim | mitiguéssiu | mitiguessin | |
| imperative | — | tu | vostè | nosaltres | vosaltres vós |
vostès | |
| — | mitiga | mitigui | mitiguem | mitigueu | mitiguin | ||
Interlingua
Verb
mitigar
- to mitigate
Conjugation
Conjugation of “mitigar”
| Nominal forms | |||
|---|---|---|---|
| Infinitive | mitigar | ||
| Present | Perfect | ||
| Participles | mitigante | mitigate | |
| Personal forms | |||
| Simple | Perfect | ||
| Active voice | Present | mitiga | ha mitigate |
| Past | mitigava | habeva mitigate | |
| Future | mitigara | habera mitigate | |
| Conditional | mitigarea | haberea mitigate | |
| Imperative | mitiga | -- | |
| Passive voice | Present | es mitigate | ha essite mitigate |
| Past | esseva mitigate | habeva essite mitigate | |
| Future | essera mitigate | habera essite mitigate | |
| Conditional | esserea mitigate | haberea essite mitigate | |
| Imperative | sia mitigate | -- | |
Portuguese
Etymology
From Latin mītigāre, present active infinitive of mītigō (“I make ripe”), from mītis (“ripe, mature”) + agō (“do, make”).
Pronunciation
- (Paulista) IPA(key): /ˌmi.t͡ʃi.ˈɡa(ɹ)/
- (South Brazil) IPA(key): /ˌmi.t͡ʃi.ˈɡa(ɻ)/
Verb
mitigar (first-person singular present indicative mitigo, past participle mitigado)
- to mitigate
Conjugation
Conjugation of the Portuguese -ar verb mitigar
Synonyms
- See Wikisaurus:mitigar
Antonyms
- See Wikisaurus:mitigar
Related terms
Spanish
Verb
mitigar (first-person singular present mitigo, first-person singular preterite mitigué, past participle mitigado)
Conjugation
- Rule: g becomes a gu before e.
Other verbs with this conjugation:
<a class='CategoryTreeLabel CategoryTreeLabelNs14 CategoryTreeLabelCategory' href='/wiki/Category:Spanish_verbs_ending_in_-ar_(conjugation_-gar)'>Spanish verbs ending in -ar (conjugation -gar)</a>