Definify.com
Definition 2025
spreken
spreken
Dutch
Verb
spreken
- (transitive or intransitive) to speak
Inflection
| Inflection of spreken (strong class 4) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | spreken | |||
| past singular | sprak | |||
| past participle | gesproken | |||
| infinitive | spreken | |||
| gerund | spreken n | |||
| verbal noun | — | |||
| present tense | past tense | |||
| 1st person singular | spreek | sprak | ||
| 2nd person sing. (jij) | spreekt | sprak | ||
| 2nd person sing. (u) | spreekt | sprak | ||
| 2nd person sing. (gij) | spreekt | spraakt | ||
| 3rd person singular | spreekt | sprak | ||
| plural | spreken | spraken | ||
| subjunctive sing.1 | spreke | sprake | ||
| subjunctive plur.1 | spreken | spraken | ||
| imperative sing. | spreek | |||
| imperative plur.1 | spreekt | |||
| participles | sprekend | gesproken | ||
| 1) Archaic. | ||||
Synonyms
Derived terms
- aanspreken
- afspreken
- bespreken
- gesprek
- inspreken
- spraak
- spreektaal
- tegenspreken
- uitspreken
- vanzelfsprekend
- verspreken
- vrijspreken
Low German
Etymology
From Old Saxon sprekan, from Proto-Germanic *sprekaną. Cognate to Dutch spreken, German sprechen, West Frisian sprekke, English speak.
Verb
spreken (past singular sprook, past participle spraken, auxiliary verb hebben)
- to speak
Conjugation
Conjugation of spreken (class 4 strong verb)
| infinitive | spreken | |
|---|---|---|
| indicative | present | preterite |
| 1st person singular | spreek | sprook |
| 2nd person singular | spricks(t) | sprooks(t) |
| 3rd person singular | sprick(t) | sprook |
| plural | spreekt, spreeken | sproken |
| imperative | present | — |
| singular | spreek | |
| plural | spreekt | |
| participle | present | past |
| spreken | (e)spraken, gespraken | |
| Note: This conjugation is one of many; neither its grammar nor spelling apply to all dialects. | ||