Definify.com
Definition 2025
wriþan
wriþan
Old English
Verb
wrīþan
- to writhe
Conjugation
Conjugation of wrīþan (strong class 1)
| infinitive | wrīþan | tō wrīþanne |
|---|---|---|
| indicative | present | past |
| 1st-person singular | wrīþe | wrāþ |
| 2nd-person singular | wrīþest | wride |
| 3rd-person singular | wrīþeþ | wrāþ |
| plural | wrīþaþ | wridon |
| subjunctive | present | past |
| singular | wrīþe | wride |
| plural | wrīþen | wriden |
| imperative | ||
| singular | wrīþ | |
| plural | wrīþaþ | |
| participle | present | past |
| wrīþende | (ġe)wriden | |
Descendants
- English: writhe