Ancient Greek

Noun

δεσπότης • ‎(despótēs) m ‎(genitive δεσπότου); first declension

1. master, lord (most commonly in the context of one who owns slaves)
2. ruler, despot
3. generally: owner

Inflection

Accusative singular in the Ionic dialect is sometimes δεσπότεα ‎(despótea).

Derived terms

• ἀδέσποτος ‎(adéspotos)
• δεσποτικός ‎(despotikós)
• δεσποτέω ‎(despotéō)
• δεσποτεία ‎(despoteía)
• φιλοδέσποτος ‎(philodéspotos)
• οἰκοδεσπότης ‎(oikodespótēs)
  • οἰκοδεσποτέω ‎(oikodespotéō)

Related terms

• δεσπόζω ‎(despózō)
• δέσποινα ‎(déspoina) (feminine form)
• δεσπότις ‎(despótis)

Descendants

• Greek: δεσποτικός ‎(despotikós), δεσποτισμός ‎(despotismós)
• Latin: despota
  • Old French: despote
    • English: despot
• Russian: де́спот ‎(déspot)

References

• δεσπότης in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• δεσπότης in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• «δεσπότης» in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• «δεσπότης» in the Diccionario Griego–Español en línea (© 2006–2016)
• “G1203”, in Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible, 1979
• Woodhouse, S. C. (1910) English-Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language, London: Routledge & Kegan Paul Limited.
  • autocrat idem, page 54.
  • despot idem, page 217.
  • king idem, page 469.
  • lord idem, page 500.
  • master idem, page 516.
  • ruler idem, page 726.
  • taskmaster idem, page 856.
  • tyrant idem, page 905.

Greek

Etymology

From Ancient Greek δεσπότης ‎(despótēs).

Pronunciation

• IPA^(key): /ðesˈpotis/
• Hyphenation: δε‧σπό‧της

Noun

δεσπότης • ‎(despótis) m ‎(plural δεσπότες)

1. despot, tyrant (ruler with absolute power)

   Όταν πήρε εξουσία, ονόμασε τον εαυτό του δεσπότη.‎ ― Ótan píre exousía, onómase ton eaftó tou despóti. ― When he took power, he named himself as despot.

2. (religion) bishop

   Την ευλογία σου, δέσποτα!‎ ― Tin evlogía sou, déspota! ― Your blessing, please, Bishop!

3. (religion) Lord (term of address for God)

   Ευλόγησον, δέσποτα!‎ ― Evlógison, déspota! ― Bless us, O Lord!

4. (historical) despot (title of a Byzantine regional ruler)
5. master, ruler

Declension

Synonyms

• (tyrant): τύραννος m ‎(týrannos), αγάς m ‎(agás)
• (bishop): επίσκοπος m ‎(epískopos)

Related terms

• δεσπόζω ‎(despózo, “dominate”)
• δεσποτεία f ‎(despoteía, “despotism”)
• δεσποτισμός m ‎(despotismós, “despotism”)
• δεσποτικός ‎(despotikós, “despotic”)

• and see: αδέσποτος ‎(adéspotos, “ownerless, stray”)