Definify.com
Definition 2025
распорядиться
распорядиться
Russian
Verb
распоряди́ться • (rasporjadítʹsja) pf (imperfective распоряжа́ться)
- to order, to make arrangements, to see (that)
- to deal (with), to handle
Conjugation
Conjugation of распоряди́ться (class 4b perfective reflexive)
| perfective aspect | ||
|---|---|---|
| infinitive | распоряди́ться rasporjadítʹsja |
|
| participles | present tense | past tense |
| active | — | распоряди́вшийся rasporjadívšijsja |
| passive | — | — |
| adverbial | — | распоряди́вшись rasporjadívšisʹ |
| present tense | future tense | |
| 1st singular (я) | — | распоряжу́сь rasporjažúsʹ |
| 2nd singular (ты) | — | распоряди́шься rasporjadíšʹsja |
| 3rd singular (он/она́/оно́) | — | распоряди́тся rasporjadítsja |
| 1st plural (мы) | — | распоряди́мся rasporjadímsja |
| 2nd plural (вы) | — | распоряди́тесь rasporjadítesʹ |
| 3rd plural (они́) | — | распорядя́тся rasporjadjátsja |
| imperative | singular | plural |
| распоряди́сь rasporjadísʹ |
распоряди́тесь rasporjadítesʹ |
|
| past tense | singular | plural (мы/вы/они́) |
| masculine (я/ты/он) | распоряди́лся rasporjadílsja |
распоряди́лись rasporjadílisʹ |
| feminine (я/ты/она́) | распоряди́лась rasporjadílasʹ |
|
| neuter (оно́) | распоряди́лось rasporjadílosʹ |
|