Thai

Alternative forms

Noun

พินัยกรรม • ‎(pí-nai-gam)

1. (law) testament; will.
   • 1928, ประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์:

     มาตรา ๕๓๖ การให้อันจะให้เป็นผลต่อเมื่อผู้ให้ตายนั้น ท่านให้บังคับด้วยบทกฎหมายว่าด้วยมรดกและพินัยกรรม‎

     mâat-dtraa hâa rɔ́ɔi sǎam-sìp hòk gaan-hâi an jà hâi bpen pǒn dtɔ̀ɔ mʉ̂ʉa pûu-hâi dtaai nán tân hâi bang-káp dûai bòt-gòt-mǎai wâa-dûai mɔɔ-rá-dòk lɛ́ pí-nai-gam

     Section 536 It is prescribed that the legal provisions governing succession and wills shall apply to gifts causa mortis.

   • 1992, ประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์:

     มาตรา ๒๕ ผู้เยาว์อาจทำพินัยกรรมได้เมื่ออายุสิบห้าปีบริบูรณ์‎

     mâat-dtraa yîi-sìp hâa pûu-yao àat tam pí-nai-gam dâai mʉ̂ʉa aa-yú sìp-hâa bpii bɔɔ-rí-buun

     Section 25 A minor may make a will only once he has attained his fifteenth year of age.

Derived terms