Definify.com
Definition 2025
Brenna
brenna
brenna
Faroese
Noun
brenna f (genitive singular brennu, plural brennur)
Declension
| Declension of brenna | ||||
|---|---|---|---|---|
| f1 | singular | plural | ||
| indefinite | definite | indefinite | definite | |
| nominative | brenna | brennan | brennur | brennurnar |
| accusative | brennu | brennuna | brennur | brennurnar |
| dative | brennu | brennuni | brennum | brennunum |
| genitive | brennu | brennunnar | brenna | brennanna |
Etymology 2
From Old Norse brinna, from Proto-Germanic *brinnaną.
Verb
brenna (third person singular past indicative brann, third person plural past indicative brunnu, supine brunnið)
- (intransitive) to burn
Conjugation
| v-48 | ||||
| infinitive | brenna | |||
|---|---|---|---|---|
| present participle | brennandi | |||
| past participle a34 | brunnin | |||
| supine | brunnið | |||
| number | singular | plural | ||
| person | first | second | third | all |
| indicative | eg | tú | hann/hon/tað | vit, tit, teir/tær/tey, tygum |
| present | brenni | brennur | brennur | brenna |
| past | brann | branst | brann | brunnu |
| imperative | – | tú | – | tit |
| present | — | brenn! | — | brennið! |
Derived terms
- brunnin
Usage notes
- nú brennur tú í mær - now you are burning in me (song title by Eivør Pálsdóttir)
Etymology 3
From Old Norse brenna, from Proto-Germanic *brannijaną.
Verb
brenna (third person singular past indicative brendi, third person plural past indicative brendu, supine brent)
- (transitive) to burn
Conjugation
| v-8 | ||||
| infinitive | brenna | |||
|---|---|---|---|---|
| present participle | brennandi | |||
| past participle a7 | brendur | |||
| supine | brent | |||
| number | singular | plural | ||
| person | first | second | third | all |
| indicative | eg | tú | hann/hon/tað | vit, tit, teir/tær/tey, tygum |
| present | brenni | brennir | brennir | brenna |
| past | brendi | brendi | brendi | brendu |
| imperative | – | tú | – | tit |
| present | — | brenna! | — | brennið! |
Derived terms
- brendur
Icelandic
Pronunciation
- IPA(key): /ˈprɛnːa/
- Rhymes: -ɛnːa
Etymology 1
From Old Norse brinna, from Proto-Germanic *brinnaną.
Verb
brenna (strong verb, third-person singular past indicative brann, third-person plural past indicative brunnu, supine brunnið)
Conjugation
| infinitive (nafnháttur) |
að brenna | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) |
brunnið | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
brennandi | ||||
| indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) |
||||
| present (nútíð) |
ég brenn | við brennum | present (nútíð) |
ég brenni | við brennum |
| þú brennur | þið brennið | þú brennir | þið brennið | ||
| hann, hún, það brennur | þeir, þær, þau brenna | hann, hún, það brenni | þeir, þær, þau brenni | ||
| past (þátíð) |
ég brann | við brunnum | past (þátíð) |
ég brynni | við brynnum |
| þú brannst | þið brunnuð | þú brynnir | þið brynnuð | ||
| hann, hún, það brann | þeir, þær, þau brunnu | hann, hún, það brynni | þeir, þær, þau brynnu | ||
| imperative (boðháttur) |
brenn (þú) | brennið (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| brenndu | brenniði * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
| strong declension (sterk beyging) |
singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
||
| nominative (nefnifall) |
brunninn | brunnin | brunnið | brunnir | brunnar | brunnin | |
| accusative (þolfall) |
brunninn | brunna | brunnið | brunna | brunnar | brunnin | |
| dative (þágufall) |
brunnum | brunninni | brunnu | brunnum | brunnum | brunnum | |
| genitive (eignarfall) |
brunnins | brunninnar | brunnins | brunninna | brunninna | brunninna | |
| weak declension (veik beyging) |
singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
| masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
||
| nominative (nefnifall) |
brunni | brunna | brunna | brunnu | brunnu | brunnu | |
| accusative (þolfall) |
brunna | brunnu | brunna | brunnu | brunnu | brunnu | |
| dative (þágufall) |
brunna | brunnu | brunna | brunnu | brunnu | brunnu | |
| genitive (eignarfall) |
brunna | brunnu | brunna | brunnu | brunnu | brunnu | |
Derived terms
- brunninn
- brenna allar brýr að baki sér
- brenna við (to get burned)
- Maturinn brann við.
- The food got burned.
- Maturinn brann við.
- vilja brenna við (to tend to happen)
- Það vill brenna við.
- It tends to happen.
- Það vill brenna við.
- brenna í skinninu (to be raring to go)
- Hann brennur í skinninu.
- He's raring to go.
- Hann brennur í skinninu.
- láta sér ekki allt fyrir brjósti brenna (to be not afraid of anything)
Etymology 2
From Old Norse brenna, from Proto-Germanic *brannijaną.
Verb
brenna (weak verb, third-person singular past indicative brenndi, supine brennt)
- (transitive, governs the accusative) to burn, to set on fire
- Ég brenndi mig á fingrinum!
- I burnt my finger!
- Ég brenndi mig á fingrinum!
- (transitive, governs the dative) to heat up with
Derived terms
Etymology 3
Noun
brenna f (genitive singular brennu, nominative plural brennur)
Declension
| f-w1 | singular | plural | ||
|---|---|---|---|---|
| indefinite | definite | indefinite | definite | |
| nominative | brenna | brennan | brennur | brennurnar |
| accusative | brennu | brennuna | brennur | brennurnar |
| dative | brennu | brennunni | brennum | brennunum |
| genitive | brennu | brennunnar | brenna | brennanna |
Norwegian Nynorsk
Pronunciation
- IPA(key): /ˈbrɛna/ (example of pronunciation)
Etymology 1
Alternative forms
Verb
brenna (present tense brenn, past tense brann, past participle brunne, passive infinitive brennast, present participle brennande, imperative brenn)
- (intransitive) burn
- Graset på heia brenn.
- The grass on the heath is burning.
- Graset på heia brenn.
Etymology 2
Alternative forms
Verb
brenna (present tense brenner, past tense brende, past participle brent, passive infinitive brennast, present participle brennande, imperative brenn)
- (transitive) burn
- Nokon hadde brent ned huset.
- Someone had burnt down the house.
- Nokon hadde brent ned huset.
References
- “brenna” in The Nynorsk Dictionary.