Definify.com
Definition 2025
ontkomen
ontkomen
Dutch
Verb
ontkomen
- to escape
Inflection
| Inflection of ontkomen (strong class 4, irregular, prefixed) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | ontkomen | |||
| past singular | ontkwam | |||
| past participle | ontkomen | |||
| infinitive | ontkomen | |||
| gerund | ontkomen n | |||
| verbal noun | — | |||
| present tense | past tense | |||
| 1st person singular | ontkom | ontkwam | ||
| 2nd person sing. (jij) | ontkomt | ontkwam | ||
| 2nd person sing. (u) | ontkomt | ontkwam | ||
| 2nd person sing. (gij) | ontkomt | ontontkwaamt | ||
| 3rd person singular | ontkomt | ontkwam | ||
| plural | ontkomen | ontkwamen | ||
| subjunctive sing.1 | ontkome | ontkwame | ||
| subjunctive plur.1 | ontkomen | ontkwamen | ||
| imperative sing. | ontkom | |||
| imperative plur.1 | ontkomt | |||
| participles | ontkomend | ontkomen | ||
| 1) Archaic. | ||||
Synonyms
Participle
ontkomen
Inflection
| Inflection of ontkomen | ||||
|---|---|---|---|---|
| uninflected | ontkomen | |||
| inflected | ontkomen | |||
| comparative | — | |||
| positive | ||||
| predicative/adverbial | ontkomen | |||
| indefinite | m./f. sing. | ontkomen | ||
| n. sing. | ontkomen | |||
| plural | ontkomen | |||
| definite | ontkomen | |||
| partitive | ontkomens | |||