Definify.com

Definition 2024

κανονίζω

Ancient Greek

Verb

κᾰνονῐ́ζω • ‎(kanonízō)

I measure, regulate
- 384 BCE – 322 BCE, Aristotle, Nicomachean Ethics 1105.a.3
  κανονίζομεν δὲ καὶ τὰς πράξεις, οἳ μὲν μᾶλλον οἳ δ᾽ ἧττον, ἡδονῇ καὶ λύπῃ
  Again, pleasure and pain are also the standards by which we all, in a greater or less degree, regulate our actions.
(grammar) I conjugate (a verb); I parse
- 50 CE – 250 CE, Apollonius Dyscolus, On Pronouns 21.20
- 320 CE – 400 CE, Oribasius, Collected Works 46.9.4

Inflection

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	κᾰνονῐ́ζω	κᾰνονῐ́ζεις	κᾰνονῐ́ζει	κᾰνονῐ́ζετον	κᾰνονῐ́ζετον	κᾰνονῐ́ζομεν	κᾰνονῐ́ζετε	κᾰνονῐ́ζουσῐ(ν)
	subjunctive	κᾰνονῐ́ζω	κᾰνονῐ́ζῃς	κᾰνονῐ́ζῃ	κᾰνονῐ́ζητον	κᾰνονῐ́ζητον	κᾰνονῐ́ζωμεν	κᾰνονῐ́ζητε	κᾰνονῐ́ζωσῐ(ν)
	optative	κᾰνονῐ́ζοιμῐ	κᾰνονῐ́ζοις	κᾰνονῐ́ζοι	κᾰνονῐ́ζοιτον	κᾰνονῐζοίτην	κᾰνονῐ́ζοιμεν	κᾰνονῐ́ζοιτε	κᾰνονῐ́ζοιεν
	imperative		κᾰνόνῐζε	κᾰνονῐζέτω	κᾰνονῐ́ζετον	κᾰνονῐζέτων		κᾰνονῐ́ζετε	κᾰνονῐζόντων
middle/ passive	indicative	κᾰνονῐ́ζομαι	κᾰνονῐ́ζῃ, κᾰνονῐ́ζει	κᾰνονῐ́ζεται	κᾰνονῐ́ζεσθον	κᾰνονῐ́ζεσθον	κᾰνονῐζόμεθᾰ	κᾰνονῐ́ζεσθε	κᾰνονῐ́ζονται
	subjunctive	κᾰνονῐ́ζωμαι	κᾰνονῐ́ζῃ	κᾰνονῐ́ζηται	κᾰνονῐ́ζησθον	κᾰνονῐ́ζησθον	κᾰνονῐζώμεθᾰ	κᾰνονῐ́ζησθε	κᾰνονῐ́ζωνται
	optative	κᾰνονῐζοίμην	κᾰνονῐ́ζοιο	κᾰνονῐ́ζοιτο	κᾰνονῐ́ζοισθον	κᾰνονῐζοίσθην	κᾰνονῐζοίμεθᾰ	κᾰνονῐ́ζοισθε	κᾰνονῐ́ζοιντο
	imperative		κᾰνονῐ́ζου	κᾰνονῐζέσθω	κᾰνονῐ́ζεσθον	κᾰνονῐζέσθων		κᾰνονῐ́ζεσθε	κᾰνονῐζέσθων
		active				middle/passive
infinitive		κᾰνονῐ́ζειν				κᾰνονῐ́ζεσθαι
participle	m	κᾰνονῐ́ζων				κᾰνονῐζόμενος
	f	κᾰνονῐ́ζουσᾰ				κᾰνονῐζομένη
	n	κᾰνονῐ́ζον				κᾰνονῐζόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: ἐκᾰνόνῐζον, ἐκᾰνονῐζόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐκᾰνόνῐζον	ἐκᾰνόνῐζες	ἐκᾰνόνῐζε(ν)	ἐκᾰνονῐ́ζετον	ἐκᾰνονῐζέτην	ἐκᾰνονῐ́ζομεν	ἐκᾰνονῐ́ζετε	ἐκᾰνόνῐζον
middle/ passive	indicative	ἐκᾰνονῐζόμην	ἐκᾰνονῐ́ζου	ἐκᾰνονῐ́ζετο	ἐκᾰνονῐ́ζεσθον	ἐκᾰνονῐζέσθην	ἐκᾰνονῐζόμεθᾰ	ἐκᾰνονῐ́ζεσθε	ἐκᾰνονῐ́ζοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: κᾰνονῐέω, κᾰνονῐέομαι, κᾰνονῐσθήσομαι (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	κᾰνονῐέω	κᾰνονῐέεις	κᾰνονῐέει	κᾰνονῐέετον	κᾰνονῐέετον	κᾰνονῐέομεν	κᾰνονῐέετε	κᾰνονῐέουσῐ(ν)
active	optative	κᾰνονῐέοιμῐ	κᾰνονῐέοις	κᾰνονῐέοι	κᾰνονῐέοιτον	κᾰνονῐεοίτην	κᾰνονῐέοιμεν	κᾰνονῐέοιτε	κᾰνονῐέοιεν
middle	indicative	κᾰνονῐέομαι	κᾰνονῐέῃ, κᾰνονῐέει	κᾰνονῐέεται	κᾰνονῐέεσθον	κᾰνονῐέεσθον	κᾰνονῐεόμεθᾰ	κᾰνονῐέεσθε	κᾰνονῐέονται
middle	optative	κᾰνονῐεοίμην	κᾰνονῐέοιο	κᾰνονῐέοιτο	κᾰνονῐέοισθον	κᾰνονῐεοίσθην	κᾰνονῐεοίμεθᾰ	κᾰνονῐέοισθε	κᾰνονῐέοιντο
passive	indicative	κᾰνονῐσθήσομαι	κᾰνονῐσθήσῃ	κᾰνονῐσθήσεται	κᾰνονῐσθήσεσθον	κᾰνονῐσθήσεσθον	κᾰνονῐσθησόμεθᾰ	κᾰνονῐσθήσεσθε	κᾰνονῐσθήσονται
passive	optative	κᾰνονῐσθησοίμην	κᾰνονῐσθήσοιο	κᾰνονῐσθήσοιτο	κᾰνονῐσθήσοισθον	κᾰνονῐσθησοίσθην	κᾰνονῐσθησοίμεθᾰ	κᾰνονῐσθήσοισθε	κᾰνονῐσθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		κᾰνονῐέειν			κᾰνονῐέεσθαι		κᾰνονῐσθήσεσθαι
participle	m	κᾰνονῐέων			κᾰνονῐεόμενος		κᾰνονῐσθησόμενος
	f	κᾰνονῐέουσᾰ			κᾰνονῐεομένη		κᾰνονῐσθησομένη
	n	κᾰνονῐέον			κᾰνονῐεόμενον		κᾰνονῐσθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: κᾰνονῐῶ, κᾰνονῐοῦμαι, κᾰνονῐσθήσομαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	κᾰνονῐῶ	κᾰνονῐεῖς	κᾰνονῐεῖ	κᾰνονῐεῖτον	κᾰνονῐεῖτον	κᾰνονῐοῦμεν	κᾰνονῐεῖτε	κᾰνονῐοῦσῐ(ν)
active	optative	κᾰνονῐοίην, κᾰνονῐοῖμῐ	κᾰνονῐοίης, κᾰνονῐοῖς	κᾰνονῐοίη, κᾰνονῐοῖ	κᾰνονῐοῖτον, κᾰνονῐοίητον	κᾰνονῐοίτην, κᾰνονῐοιήτην	κᾰνονῐοῖμεν, κᾰνονῐοίημεν	κᾰνονῐοῖτε, κᾰνονῐοίητε	κᾰνονῐοῖεν, κᾰνονῐοίησᾰν
middle	indicative	κᾰνονῐοῦμαι	κᾰνονῐῇ	κᾰνονῐεῖται	κᾰνονῐεῖσθον	κᾰνονῐεῖσθον	κᾰνονῐούμεθᾰ	κᾰνονῐεῖσθε	κᾰνονῐοῦνται
middle	optative	κᾰνονῐοίμην	κᾰνονῐοῖο	κᾰνονῐοῖτο	κᾰνονῐοῖσθον	κᾰνονῐοίσθην	κᾰνονῐοίμεθᾰ	κᾰνονῐοῖσθε	κᾰνονῐοῖντο
passive	indicative	κᾰνονῐσθήσομαι	κᾰνονῐσθήσῃ	κᾰνονῐσθήσεται	κᾰνονῐσθήσεσθον	κᾰνονῐσθήσεσθον	κᾰνονῐσθησόμεθᾰ	κᾰνονῐσθήσεσθε	κᾰνονῐσθήσονται
passive	optative	κᾰνονῐσθησοίμην	κᾰνονῐσθήσοιο	κᾰνονῐσθήσοιτο	κᾰνονῐσθήσοισθον	κᾰνονῐσθησοίσθην	κᾰνονῐσθησοίμεθᾰ	κᾰνονῐσθήσοισθε	κᾰνονῐσθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		κᾰνονῐεῖν			κᾰνονῐεῖσθαι		κᾰνονῐσθήσεσθαι
participle	m	κᾰνονῐῶν			κᾰνονῐούμενος		κᾰνονῐσθησόμενος
	f	κᾰνονῐοῦσᾰ			κᾰνονῐουμένη		κᾰνονῐσθησομένη
	n	κᾰνονῐοῦν			κᾰνονῐούμενον		κᾰνονῐσθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ἐκᾰνόνῐσᾰ, ἐκᾰνονῐσᾰ́μην, ἐκᾰνονῐ́σθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐκᾰνόνῐσᾰ	ἐκᾰνόνῐσᾰς	ἐκᾰνόνῐσε(ν)	ἐκᾰνονῐ́σᾰτον	ἐκᾰνονῐσᾰ́την	ἐκᾰνονῐ́σᾰμεν	ἐκᾰνονῐ́σᾰτε	ἐκᾰνόνῐσᾰν
	subjunctive	κᾰνονῐ́σω	κᾰνονῐ́σῃς	κᾰνονῐ́σῃ	κᾰνονῐ́σητον	κᾰνονῐ́σητον	κᾰνονῐ́σωμεν	κᾰνονῐ́σητε	κᾰνονῐ́σωσῐ(ν)
	optative	κᾰνονῐ́σαιμῐ	κᾰνονῐ́σειᾰς, κᾰνονῐ́σαις	κᾰνονῐ́σειε(ν), κᾰνονῐ́σαι	κᾰνονῐ́σαιτον	κᾰνονῐσαίτην	κᾰνονῐ́σαιμεν	κᾰνονῐ́σαιτε	κᾰνονῐ́σειᾰν, κᾰνονῐ́σαιεν
	imperative		κᾰνόνῐσον	κᾰνονῐσᾰ́τω	κᾰνονῐ́σᾰτον	κᾰνονῐσᾰ́των		κᾰνονῐ́σᾰτε	κᾰνονῐσᾰ́ντων
middle	indicative	ἐκᾰνονῐσᾰ́μην	ἐκᾰνονῐ́σω	ἐκᾰνονῐ́σᾰτο	ἐκᾰνονῐ́σᾰσθον	ἐκᾰνονῐσᾰ́σθην	ἐκᾰνονῐσᾰ́μεθᾰ	ἐκᾰνονῐ́σᾰσθε	ἐκᾰνονῐ́σᾰντο
	subjunctive	κᾰνονῐ́σωμαι	κᾰνονῐ́σῃ	κᾰνονῐ́σηται	κᾰνονῐ́σησθον	κᾰνονῐ́σησθον	κᾰνονῐσώμεθᾰ	κᾰνονῐ́σησθε	κᾰνονῐ́σωνται
	optative	κᾰνονῐσαίμην	κᾰνονῐ́σαιο	κᾰνονῐ́σαιτο	κᾰνονῐ́σαισθον	κᾰνονῐσαίσθην	κᾰνονῐσαίμεθᾰ	κᾰνονῐ́σαισθε	κᾰνονῐ́σαιντο
	imperative		κᾰνόνῐσαι	κᾰνονῐσᾰ́σθω	κᾰνονῐ́σᾰσθον	κᾰνονῐσᾰ́σθων		κᾰνονῐ́σᾰσθε	κᾰνονῐσᾰ́σθων
passive	indicative	ἐκᾰνονῐ́σθην	ἐκᾰνονῐ́σθης	ἐκᾰνονῐ́σθη	ἐκᾰνονῐ́σθητον	ἐκᾰνονῐσθήτην	ἐκᾰνονῐ́σθημεν	ἐκᾰνονῐ́σθητε	ἐκᾰνονῐ́σθησᾰν
	subjunctive	κᾰνονῐσθῶ	κᾰνονῐσθῇς	κᾰνονῐσθῇ	κᾰνονῐσθῆτον	κᾰνονῐσθῆτον	κᾰνονῐσθῶμεν	κᾰνονῐσθῆτε	κᾰνονῐσθῶσῐ(ν)
	optative	κᾰνονῐσθείην	κᾰνονῐσθείης	κᾰνονῐσθείη	κᾰνονῐσθεῖτον, κᾰνονῐσθείητον	κᾰνονῐσθείτην, κᾰνονῐσθειήτην	κᾰνονῐσθεῖμεν, κᾰνονῐσθείημεν	κᾰνονῐσθεῖτε, κᾰνονῐσθείητε	κᾰνονῐσθεῖεν, κᾰνονῐσθείησᾰν
	imperative		κᾰνονῐ́σθητῐ	κᾰνονῐσθήτω	κᾰνονῐ́σθητον	κᾰνονῐσθήτων		κᾰνονῐ́σθητε	κᾰνονῐσθέντων
		active			middle		passive
infinitive		κᾰνονῐ́σαι			κᾰνονῐ́σᾰσθαι		κᾰνονῐσθῆναι
participle	m	κᾰνονῐ́σᾱς			κᾰνονῐσᾰ́μενος		κᾰνονῐσθείς
	f	κᾰνονῐ́σᾱσᾰ			κᾰνονῐσᾰμένη		κᾰνονῐσθεῖσᾰ
	n	κᾰνονῐ́σᾰν			κᾰνονῐσᾰ́μενον		κᾰνονῐσθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Perfect: κεκᾰνόνῐκᾰ, κεκᾰνόνῐσμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	κεκᾰνόνῐκᾰ	κεκᾰνόνῐκᾰς	κεκᾰνόνῐκε(ν)	κεκᾰνονῐ́κᾰτον	κεκᾰνονῐ́κᾰτον	κεκᾰνονῐ́κᾰμεν	κεκᾰνονῐ́κᾰτε	κεκᾰνονῐ́κᾱσῐ(ν)
	subjunctive	κεκᾰνονῐ́κω	κεκᾰνονῐ́κῃς	κεκᾰνονῐ́κῃ	κεκᾰνονῐ́κητον	κεκᾰνονῐ́κητον	κεκᾰνονῐ́κωμεν	κεκᾰνονῐ́κητε	κεκᾰνονῐ́κωσῐ(ν)
	optative	κεκᾰνονῐ́κοιμῐ, κεκᾰνονῐκοίην	κεκᾰνονῐ́κοις, κεκᾰνονῐκοίης	κεκᾰνονῐ́κοι, κεκᾰνονῐκοίη	κεκᾰνονῐ́κοιτον	κεκᾰνονῐκοίτην	κεκᾰνονῐ́κοιμεν	κεκᾰνονῐ́κοιτε	κεκᾰνονῐ́κοιεν
	imperative		κεκᾰνόνῐκε	κεκᾰνονῐκέτω	κεκᾰνονῐ́κετον	κεκᾰνονῐκέτων		κεκᾰνονῐ́κετε	κεκᾰνονῐκόντων
middle/ passive	indicative	κεκᾰνόνῐσμαι	κεκᾰνόνῐσαι	κεκᾰνόνῐσται	κεκᾰνόνῐσθον	κεκᾰνόνῐσθον	κεκᾰνονῐ́σμεθᾰ	κεκᾰνόνῐσθε	κεκᾰνονῐ́δᾰται
	subjunctive	κεκᾰνονῐσμένος ὦ	κεκᾰνονῐσμένος ᾖς	κεκᾰνονῐσμένος ᾖ	κεκᾰνονῐσμένω ἦτον	κεκᾰνονῐσμένω ἦτον	κεκᾰνονῐσμένοι ὦμεν	κεκᾰνονῐσμένοι ἦτε	κεκᾰνονῐσμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	κεκᾰνονῐσμένος εἴην	κεκᾰνονῐσμένος εἴης	κεκᾰνονῐσμένος εἴη	κεκᾰνονῐσμένοι εἴητον/εἶτον	κεκᾰνονῐσμένω εἰήτην/εἴτην	κεκᾰνονῐσμένοι εἴημεν/εἶμεν	κεκᾰνονῐσμένοι εἴητε/εἶτε	κεκᾰνονῐσμένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		κεκᾰνόνῐσο	κεκᾰνονῐ́σθω	κεκᾰνόνῐσθον	κεκᾰνονῐ́σθων		κεκᾰνόνῐσθε	κεκᾰνονῐ́σθων
		active				middle/passive
infinitive		κεκᾰνονῐκέναι				κεκᾰνόνῐσθαι
participle	m	κεκᾰνονῐκώς				κεκᾰνονῐσμένος
	f	κεκᾰνονῐκυῖᾰ				κεκᾰνονῐσμένη
	n	κεκᾰνονῐκός				κεκᾰνονῐσμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Pluperfect: ἐκεκᾰνονῐ́κειν, ἐκεκᾰνονῐ́σμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐκεκᾰνονῐ́κειν, ἐκεκᾰνονῐ́κη	ἐκεκᾰνονῐ́κεις, ἐκεκᾰνονῐ́κης	ἐκεκᾰνονῐ́κει(ν)	ἐκεκᾰνονῐ́κετον	ἐκεκᾰνονῐκέτην	ἐκεκᾰνονῐ́κεμεν	ἐκεκᾰνονῐ́κετε	ἐκεκᾰνονῐ́κεσᾰν
middle/ passive	indicative	ἐκεκᾰνονῐ́σμην	ἐκεκᾰνόνῐσο	ἐκεκᾰνόνῐστο	ἐκεκᾰνόνῐσθον	ἐκεκᾰνονῐ́σθην	ἐκεκᾰνονῐ́σμεθᾰ	ἐκεκᾰνόνῐσθε	ἐκεκᾰνονῐ́δᾰτο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

κᾰνόνισμᾰ ‎(kanónisma)
κᾰνονισμός ‎(kanonismós)
κᾰνονιστέον ‎(kanonistéon)
κᾰνονιστῐκός ‎(kanonistikós)

Descendants

Greek: κανονίζω ‎(kanonízo)

References

κανονίζω in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
κανονίζω in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers

Greek

Etymology

From Ancient Greek κᾰνονῐ́ζω ‎(kanonízō).

Verb

κανονίζω • ‎(kanonízo) ‎(simple past κανόνισα, passive form κανονίζομαι)

arrange, plan, set a date for
sort out, determine

Conjugation

κανονίζω

	Present →	Imperfect →	Continuous future →	Continuous subjunctive →	Imperative →
1s	κανονίζω	κανόνιζα	θα κανονίζω	να κανονίζω
2s	κανονίζεις	κανόνιζες	θα κανονίζεις	να κανονίζεις	κανόνιζε
3s	κανονίζει	κανόνιζε	θα κανονίζει	να κανονίζει

1p	κανονίζουμε, κανονίζομε	κανονίζαμε	θα κανονίζουμε, κανονίζομε	να κανονίζουμε, κανονίζομε
2p	κανονίζετε	κανονίζατε	θα κανονίζετε	να κανονίζετε	κανονίζετε
3p	κανονίζουν, κανονίζουνε	κανόνιζαν, κανονίζαν, κανονίζανε	θα κανονίζουν, κανονίζουνε	να κανονίζουν, κανονίζουνε

	Dependent ^†	Simple past →	Simple future →	Simple subjunctive →	Imperative →
1s	κανονίσω	κανόνισα	θα κανονίσω	να κανονίσω
2s	κανονίσεις	κανόνισες	θα κανονίσεις	να κανονίσεις	κανόνισε
3s	κανονίσει	κανόνισε	θα κανονίσει	να κανονίσει

1p	κανονίσουμε, κανονίσομε	κανονίσαμε	θα κανονίσουμε, κανονίσομε	να κανονίσουμε, κανονίσομε
2p	κανονίσετε	κανονίσατε	θα κανονίσετε	να κανονίσετε	κανονίστε
3p	κανονίσουν, κανονίσουνε	κανόνισαν, κανονίσαν, κανονίσανε	θα κανονίσουν, κανονίσουνε	να κανονίσουν, κανονίσουνε

	Perfect →	Pluperfect →	Future perfect →	Subjunctive →
1s	έχω κανονίσει	είχα κανονίσει	θα έχω κανονίσει	να έχω κανονίσει
2s	έχεις κανονίσει	είχες κανονίσει	θα έχεις κανονίσει	να έχεις κανονίσει
3s	έχει κανονίσει	είχε κανονίσει	θα έχει κανονίσει	να έχει κανονίσει

1p	έχουμε κανονίσει	είχαμε κανονίσει	θα έχουμε κανονίσει	να έχουμε κανονίσει
2p	έχετε κανονίσει	είχατε κανονίσει	θα έχετε κανονίσει	να έχετε κανονίσει
3p	έχουν κανονίσει	είχαν κανονίσει	θα έχουν κανονίσει	να έχουν κανονίσει

	Participle:	κανονίζοντας	Non-finite ^‡	κανονίσει	33, 1a

	This table is templatised, some forms shown may be rare or non-existant. Multiple forms are usually shown in order of reducing frequency. † The dependent is not used alone, it is used to form future simple, perfective subjunctive and other forms. ‡ The non-finite or aorist infinitive form is the same as the 3rd person singular dependent form, used with the auxiliary verb έχω ‎(écho) it produces perfect tense forms.

Definify.com

Definition 2024

κανονίζω

κανονίζω

Ancient Greek

Verb

Inflection

Derived terms

Descendants

References

Greek

Etymology

Verb

Conjugation

Etymology

Pronunciation

Similar Results