Definify.com
Definition 2025
λυπούμαι
λυπούμαι
Greek
Verb
λυπούμαι • (lypoúmai) (simple past λυπήθηκα, active form λυπώ, passive)
- Alternative form of λυπάμαι (lypámai)
Conjugation
λυπούμαι
| Present → | Imperfect → | Continuous future → | Continuous subjunctive → | Imperative → | |
| 1s | λυπούμαι | λυπιόμουν, λυπιόμουνα | θα λυπούμαι | να λυπούμαι | |
| 2s | λυπείσαι | λυπιόσουν, λυπιόσουνα | θα λυπείσαι | να λυπείσαι | — |
| 3s | λυπείται | λυπιόταν, λυπιότανε | θα λυπείται | να λυπείται | |
| 1p | λυπούμαστε, λυπόμαστε | λυπιόμαστε, λυπιόμασταν | θα λυπούμαστε | να λυπούμαστε | |
| 2p | λυπείστε, λυπόσαστε | λυπιόσαστε, λυπιόσασταν | θα λυπείστε | να λυπείστε | λυπείστε |
| 3p | λυπούνται | λυπιόνταν, λυπιούνταν, λυπιόντουσαν, λυπιόντανε | θα λυπούνται | να λυπούνται | |
| Dependent † | Simple past → | Simple future → | Simple subjunctive → | Imperative → | |
| 1s | λυπηθώ | λυπήθηκα | θα λυπηθώ | να λυπηθώ | |
| 2s | λυπηθείς | λυπήθηκες | θα λυπηθείς | να λυπηθείς | λυπήσου |
| 3s | λυπηθεί | λυπήθηκε | θα λυπηθεί | να λυπηθεί | |
| 1p | λυπηθούμε | λυπηθήκαμε | θα λυπηθούμε | να λυπηθούμε | |
| 2p | λυπηθείτε | λυπηθήκατε | θα λυπηθείτε | να λυπηθείτε | λυπηθείτε |
| 3p | λυπηθούν, λυπηθούνε | λυπήθηκαν, λυπηθήκανε, λυπηθήκαν | θα λυπηθούν, θα λυπηθούνε | να λυπηθούν, να λυπηθούνε | |
| Perfect → | Pluperfect → | Future perfect → | Subjunctive → | ||
| 1s | έχω λυπηθεί | είχα λυπηθεί | θα έχω λυπηθεί | να έχω λυπηθεί | |
| 2s | έχεις λυπηθεί | είχες λυπηθεί | θα έχεις λυπηθεί | να έχεις λυπηθεί | |
| 3s | έχει λυπηθεί | είχε λυπηθεί | θα έχει λυπηθεί | να έχει λυπηθεί | |
| 1p | έχουμε λυπηθεί | είχαμε λυπηθεί | θα έχουμε λυπηθεί | να έχουμε λυπηθεί | |
| 2p | έχετε λυπηθεί | είχατε λυπηθεί | θα έχετε λυπηθεί | να έχετε λυπηθεί | |
| 3p | έχουν λυπηθεί | είχαν λυπηθεί | θα έχουν λυπηθεί | να έχουν λυπηθεί | |
| Participle: | — | Non-finite ‡ | λυπηθεί | 75 pass2 ούμαι1 | |
|
This table is templatised, some forms shown may be rare or non-existant. Multiple forms are usually shown in order of reducing frequency. † The dependent is not used alone, it is used to form future simple, perfective subjunctive and other forms. ‡ The non-finite or aorist infinitive form is the same as the 3rd person singular dependent form, used with the auxiliary verb έχω (écho) it produces perfect tense forms. |
|||||