Definify.com
Definition 2024
μοναρχικός
μοναρχικός
Ancient Greek
Adjective
μοναρχῐκός • (monarkhikós) m (feminine μοναρχῐκή, neuter μοναρχῐκόν); first/second declension
Inflection
Declension of μοναρχῐκός; μοναρχῐκή; μοναρχῐκόν
| Number | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case/Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | ||||
| Nominative | μοναρχῐκός | μοναρχῐκή | μοναρχῐκόν | μοναρχῐκώ | μοναρχῐκᾱ́ | μοναρχῐκώ | μοναρχῐκοί | μοναρχῐκαί | μοναρχῐκᾰ́ | ||||
| Genitive | μοναρχῐκοῦ | μοναρχῐκῆς | μοναρχῐκοῦ | μοναρχῐκοῖν | μοναρχῐκαῖν | μοναρχῐκοῖν | μοναρχῐκῶν | μοναρχῐκῶν | μοναρχῐκῶν | ||||
| Dative | μοναρχῐκῷ | μοναρχῐκῇ | μοναρχῐκῷ | μοναρχῐκοῖν | μοναρχῐκαῖν | μοναρχῐκοῖν | μοναρχῐκοῖς | μοναρχῐκαῖς | μοναρχῐκοῖς | ||||
| Accusative | μοναρχῐκόν | μοναρχῐκήν | μοναρχῐκόν | μοναρχῐκώ | μοναρχῐκᾱ́ | μοναρχῐκώ | μοναρχῐκούς | μοναρχῐκᾱ́ς | μοναρχῐκᾰ́ | ||||
| Vocative | μοναρχῐκέ | μοναρχῐκή | μοναρχῐκόν | μοναρχῐκώ | μοναρχῐκᾱ́ | μοναρχῐκώ | μοναρχῐκοί | μοναρχῐκαί | μοναρχῐκᾰ́ | ||||
| Derived forms | Adverb | Comparative | Superlative | ||||||||||
| μοναρχῐκῶς | μοναρχῐκώτερος | μοναρχῐκώτᾰτος | |||||||||||
| Notes: | This table gives Attic inflectional endings. For declension in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension. | ||||||||||||
Related terms
Descendants
Descendants
|
|