Definify.com
Definition 2024
μοναρχία
μοναρχία
Ancient Greek
Alternative forms
- μουναρχία (mounarkhía) Ionic
Noun
μοναρχίᾱ • (monarkhíā) f (genitive μοναρχίᾱς); first declension
- (politics) monarchy
Inflection
| Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | ἡ μοναρχίᾱ | τὼ μοναρχίᾱ | αἱ μοναρχῖαι | ||||||||||
| Genitive | τῆς μοναρχίᾱς | τοῖν μοναρχίαιν | τῶν μοναρχιῶν | ||||||||||
| Dative | τῇ μοναρχίᾳ | τοῖν μοναρχίαιν | ταῖς μοναρχίαις | ||||||||||
| Accusative | τὴν μοναρχίᾱν | τὼ μοναρχίᾱ | τᾱ̀ς μοναρχίᾱς | ||||||||||
| Vocative | μοναρχίᾱ | μοναρχίᾱ | μοναρχῖαι | ||||||||||
| Notes: | This table gives Attic inflectional endings. For declension in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension. | ||||||||||||
Related terms
- μοναρχέω (monarkhéō)
- μόναρχος (mónarkhos)/μονάρχης (monárkhēs)
- μοναρχικός (monarkhikós)
Descendants
References
- μοναρχία in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
- μοναρχία in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
- «μοναρχία» in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
- Woodhouse, S. C. (1910) English-Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language, London: Routledge & Kegan Paul Limited.
Greek
Noun
μοναρχία • (monarchía) f (plural μοναρχίες)
- monarchy
- συνταγματική μοναρχία ― syntagmatikí monarchía ― constitutional monarchy
Declension
declension of μοναρχία
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | μοναρχία | μοναρχίες |
| genitive | μοναρχίας | μοναρχιών |
| accusative | μοναρχία | μοναρχίες |
| vocative | μοναρχία | μοναρχίες |
Synonyms
- βασιλεία f (vasileía)
Related terms
- μονάρχης m (monárchis, “monarch”)
- συνταγματική μοναρχία f (syntagmatikí monarchía, “constitutional monarchy”)