Definify.com

Definition 2024

παραλείπω

Ancient Greek

(4th AD Koine) IPA^(key): /paralípo/

(10th AD Byzantine) IPA^(key): /paralípo/

(15th AD Constantinopolitan) IPA^(key): /paɾalípo/

Verb

παραλείπω • ‎(paraleípō) future: παραλείψω aorist: παρέλιπον perfect active: παραλέλοιπα perfect mediopassive: παραλέλειμμαι

I pass over, pass by
I leave out, omit
I neglect
I cease

Inflection

Present: παραλείπω, παραλείπομαι

number		singular			dual		plural
present		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	παραλείπω	παραλείπεις	παραλείπει	παραλείπετον	παραλείπετον	παραλείπομεν	παραλείπετε	παραλείπουσῐ(ν)
	subjunctive	παραλείπω	παραλείπῃς	παραλείπῃ	παραλείπητον	παραλείπητον	παραλείπωμεν	παραλείπητε	παραλείπωσῐ(ν)
	optative	παραλείποιμῐ	παραλείποις	παραλείποι	παραλείποιτον	παραλειποίτην	παραλείποιμεν	παραλείποιτε	παραλείποιεν
	imperative		παραλεῖπε	παραλειπέτω	παραλείπετον	παραλειπέτων		παραλείπετε	παραλειπόντων
middle/ passive	indicative	παραλείπομαι	παραλείπει/ παραλείπῃ	παραλείπεται	παραλείπεσθον	παραλείπεσθον	παραλειπόμεθᾰ	παραλείπεσθε	παραλείπονται
	subjunctive	παραλείπωμαι	παραλείπῃ	παραλείπηται	παραλείπησθον	παραλείπησθον	παραλειπώμεθᾰ	παραλείπησθε	παραλείπωνται
	optative	παραλειποίμην	παραλείποιο	παραλείποιτο	παραλείποισθον	παραλειποίσθην	παραλειποίμεθᾰ	παραλείποισθε	παραλείποιντο
	imperative		παραλείπου	παραλειπέσθω	παραλείπεσθον	παραλειπέσθων		παραλείπεσθε	παραλειπέσθων
		active				middle/passive
infinitive		παραλείπειν				παραλείπεσθαι
participle		παραλείπων , παραλείπουσᾰ , παραλεῖπον				παραλειπόμενος , παραλειπομένη , παραλειπόμενον

Future: παραλείψω, παραλείψομαι

number		singular			dual		plural
future		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	παραλείψω	παραλείψεις	παραλείψει	παραλείψετον	παραλείψετον	παραλείψομεν	παραλείψετε	παραλείψουσῐ(ν)
active	optative	παραλείψοιμῐ	παραλείψοις	παραλείψοι	παραλείψοιτον	παραλειψοίτην	παραλείψοιμεν	παραλείψοιτε	παραλείψοιεν
middle	indicative	παραλείψομαι	παραλείψει/ παραλείψῃ	παραλείψεται	παραλείψεσθον	παραλείψεσθον	παραλειψόμεθᾰ	παραλείψεσθε	παραλείψονται
middle	optative	παραλειψοίμην	παραλείψοιο	παραλείψοιτο	παραλείψοισθον	παραλειψοίσθην	παραλειψοίμεθᾰ	παραλείψοισθε	παραλείψοιντο
		active				middle
infinitive		παραλείψειν				παραλείψεσθαι
participle		παραλείψων , παραλείψουσᾰ , παραλεῖψον				παραλειψόμενος , παραλειψομένη , παραλειψόμενον

Aorist: παρέλιπα, παρελιπάμην

number		singular			dual		plural
aorist		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	παρέλιπα	παρέλιπας	παρέλιπε	παρελίπατον	παρελιπάτην	παρελίπαμεν	παρελίπατε	παρέλιπαν
	subjunctive	παραλίπω	παραλίπῃς	παραλίπῃ	παραλίπητον	παραλίπητον	παραλίπωμεν	παραλίπητε	παραλίπωσῐ(ν)
	optative	παραλίπαιμῐ	παραλίπαις/ παραλίπειας	παραλίπαι/ παραλίπειε	παραλίπαιτον	παραλιπαίτην	παραλίπαιμεν	παραλίπαιτε	παραλίπαιεν/ παραλίπειαν
	imperative		παράλιπον	παραλιπάτω	παραλίπατον	παραλιπάτων		παραλίπατε	παραλιπάντων
middle	indicative	παρελιπάμην	παρελίπω	παρελίπατο	παρελίπασθον	παρελιπάσθην	παρελιπάμεθα	παρελίπασθε	παρελίπαντο
	subjunctive	παραλίπωμαι	παραλίπῃ	παραλίπηται	παραλίπησθον	παραλίπησθον	παραλιπώμεθα	παραλίπησθε	παραλίπωνται
	optative	παραλιπαίμην	παραλίπαιο	παραλίπαιτο	παραλίπαισθον	παραλιπαίσθην	παραλιπαίμεθα	παραλίπαισθε	παραλίπαιντο
	imperative		παράλιπαι	παραλιπάσθω	παραλίπασθον	παραλιπάσθων		παραλίπασθε	παραλιπάσθων
		active				middle
infinitive		παράλιπαι				παραλίπασθαι
participle	m	παραλίπᾱς				παραλιπάμενος
	f	παραλίπᾱσα				παραλιπαμένη
	n	παράλιπαν				παραλιπάμενον

Perfect: παραλέλοιπᾰ, παραλέλειμμαι

number		singular			dual		plural
perfect		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	παραλέλοιπᾰ	παραλέλοιπᾰς	παραλέλοιπε	παραλελοίπᾰτον	παραλελοίπᾰτον	παραλελοίπᾰμεν	παραλελοίπᾰτε	παραλελοίπᾱσῐ(ν)
	subjunctive	παραλελοιπὼς ὦ/ παραλελοίπω	παραλελοιπὼς ᾖς/ παραλελοίπῃς	παραλελοιπὼς ᾖ/ παραλελοίπῃ	παραλελοιπότε ἦτον/ παραλελοίπητον	παραλελοιπότε ἦτον/ παραλελοίπητον	παραλελοιπότες ὦμεν/ παραλελοίπωμεν	παραλελοιπότες ἦτε/ παραλελοίπητε	παραλελοιπότες ὦσῐ(ν)/ παραλελοίπωσῐ(ν)
	optative	παραλελοιπὼς εἴην/ παραλελοίποιμῐ/ παραλελοιποίην	παραλελοιπὼς εἴης/ παραλελοίποις/ παραλελοιποίης	παραλελοιπὼς εἴη/ παραλελοίποι/ παραλελοιποίη	παραλελοιπότε εἴητον/ παραλελοιπότε εἶτον/ παραλελοίποιτον	παραλελοιπὀτε εἰήτην/ παραλελοιπότε εἴτην/ παραλελοιποίτην	παραλελοιπότες εἴημεν/ παραλελοιπότες εἶμεν/ παραλελοίποιμεν	παραλελοιπότες εἴητε/ παραλελοιπότες εἶτε/ παραλελοίποιτε	παραλελοιπότες εἴησᾰν/ παραλελοιπότε εἶεν/ παραλελοίποιεν
	imperative		παραλελοιπὼς ἴσθῐ	παραλελοιπὼς ἔστω	παραλελοιπότε ἔστον	παραλελοιπότε ἔστων		παραλελοιπότες ἔστε	παραλελοιπότες ὄντων
middle/ passive	indicative	παραλέλειμμαι	παραλέλειψαι	παραλέλειπται	παραλέλειφθον	παραλέλειφθον	παραλελείμμεθᾰ	παραλέλειφθε	παραλελειμμένοι εἰσί
	subjunctive	παραλελειμμένος ὦ	παραλελειμμένος ᾖς	παραλελειμμένος ᾖ	παραλελειμμένω ἦτον	παραλελειμμένω ἦτον	παραλελειμμένοι ὦμεν	παραλελειμμένοι ἦτε	παραλελειμμένοι ὦσῐ
	optative	παραλελειμμένος εἴην	παραλελειμμένος εἴης	παραλελειμμένος εἴη	παραλελειμμένοι εἴητον/ παραλελειμμένοι εἶτον	παραλελειμμένω εἰήτην/ παραλελειμμένω εἴτην	παραλελειμμένοι εἴημεν/ παραλελειμμένοι εἶμεν	παραλελειμμένοι εἴητε/ παραλελειμμένοι εἶτε	παραλελειμμένοι εἴησᾰν/ παραλελειμμένοι εἶεν
	imperative		παραλέλειψο	παραλελείφθω	παραλέλειφθον	παραλελείφθων		παραλέλειφθε	παραλελείφθων
		active				middle/passive
infinitive		παραλελοιπέναι				παραλελείφθαι
participle		παραλελοιπώς , παραλελοιπυῖα , παραλελοιπός				παραλελειμμένος , παραλελειμμένη , παραλελειμμένον

References

παραλείπω in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
παραλείπω in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
«παραλείπω» in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
Bauer, Walter et al. (2001) A Greek-English Lexicon of the New Testament and Other Early Christian Literature, Third edition, Chicago: University of Chicago Press

Greek

Verb

παραλείπω • ‎(paraleípo) ‎(simple past παρέλειψα, passive form παραλείπομαι)

omit, leave out
neglect

Conjugation

παραλείπω

	Present →	Imperfect →	Continuous future →	Continuous subjunctive →	Imperative →
1s	παραλείπω	παρέλειπα	θα παραλείπω	να παραλείπω
2s	παραλείπεις	παρέλειπες	θα παραλείπεις	να παραλείπεις	παράλειπε
3s	παραλείπει	παρέλειπε	θα παραλείπει	να παραλείπει

1p	παραλείπουμε, παραλείπομε	παραλείπαμε	θα παραλείπουμε, παραλείπομε	να παραλείπουμε, παραλείπομε
2p	παραλείπετε	παραλείπατε	θα παραλείπετε	να παραλείπετε	παραλείπετε
3p	παραλείπουν, παραλείπουνε	παρέλειπαν, παραλείπαν, παραλείπανε	θα παραλείπουν, παραλείπουνε	να παραλείπουν, παραλείπουνε

	Dependent ^†	Simple past →	Simple future →	Simple subjunctive →	Imperative →
1s	παραλείψω	παρέλειψα	θα παραλείψω	να παραλείψω
2s	παραλείψεις	παρέλειψες	θα παραλείψεις	να παραλείψεις	παράλειψε
3s	παραλείψει	παρέλειψε	θα παραλείψει	να παραλείψει

1p	παραλείψουμε, παραλείψομε	παραλείψαμε	θα παραλείψουμε, παραλείψομε	να παραλείψουμε, παραλείψομε
2p	παραλείψετε	παραλείψατε	θα παραλείψετε	να παραλείψετε	παραλείψτε, παραλείψετε
3p	παραλείψουν, παραλείψουνε	παρέλειψαν, παραλείψαν, παραλείψανε	θα παραλείψουν, παραλείψουνε	να παραλείψουν, παραλείψουνε

	Perfect →	Pluperfect →	Future perfect →	Subjunctive →
1s	έχω παραλείψει	είχα παραλείψει	θα έχω παραλείψει	να έχω παραλείψει
2s	έχεις παραλείψει	είχες παραλείψει	θα έχεις παραλείψει	να έχεις παραλείψει
3s	έχει παραλείψει	είχε παραλείψει	θα έχει παραλείψει	να έχει παραλείψει

1p	έχουμε παραλείψει	είχαμε παραλείψει	θα έχουμε παραλείψει	να έχουμε παραλείψει
2p	έχετε παραλείψει	είχατε παραλείψει	θα έχετε παραλείψει	να έχετε παραλείψει
3p	έχουν παραλείψει	είχαν παραλείψει	θα έχουν παραλείψει	να έχουν παραλείψει

	Participle:	παραλείποντας	Non-finite ^‡	παραλείψει	9, 1a

	This table is templatised, some forms shown may be rare or non-existant. Multiple forms are usually shown in order of reducing frequency. † The dependent is not used alone, it is used to form future simple, perfective subjunctive and other forms. ‡ The non-finite or aorist infinitive form is the same as the 3rd person singular dependent form, used with the auxiliary verb έχω ‎(écho) it produces perfect tense forms.

Definify.com

Definition 2024

παραλείπω

παραλείπω

Ancient Greek

Verb

Inflection

References

Greek

Verb

Conjugation

Etymology

Pronunciation

Similar Results