Definify.com
Definition 2025
горячить
горячить
Russian
Verb
горячи́ть • (gorjačítʹ) impf (perfective разгорячи́ть)
- to excite
Conjugation
Conjugation of горячи́ть (class 4b imperfective transitive)
| imperfective aspect | ||
|---|---|---|
| infinitive | горячи́ть gorjačítʹ |
|
| participles | present tense | past tense |
| active | горяча́щий gorjačáščij |
горячи́вший gorjačívšij |
| passive | горячи́мый gorjačímyj |
горячённый gorjačónnyj |
| adverbial | горяча́ gorjačá |
горячи́в gorjačív, горячи́вши gorjačívši |
| present tense | future tense | |
| 1st singular (я) | горячу́ gorjačú |
бу́ду горячи́ть búdu gorjačítʹ |
| 2nd singular (ты) | горячи́шь gorjačíšʹ |
бу́дешь горячи́ть búdešʹ gorjačítʹ |
| 3rd singular (он/она́/оно́) | горячи́т gorjačít |
бу́дет горячи́ть búdet gorjačítʹ |
| 1st plural (мы) | горячи́м gorjačím |
бу́дем горячи́ть búdem gorjačítʹ |
| 2nd plural (вы) | горячи́те gorjačíte |
бу́дете горячи́ть búdete gorjačítʹ |
| 3rd plural (они́) | горяча́т gorjačát |
бу́дут горячи́ть búdut gorjačítʹ |
| imperative | singular | plural |
| горячи́ gorjačí |
горячи́те gorjačíte |
|
| past tense | singular | plural (мы/вы/они́) |
| masculine (я/ты/он) | горячи́л gorjačíl |
горячи́ли gorjačíli |
| feminine (я/ты/она́) | горячи́ла gorjačíla |
|
| neuter (оно́) | горячи́ло gorjačílo |
|
Derived terms
|
imperfective
|
perfective
|