Definify.com
Definition 2025
разгорячить
разгорячить
Russian
Verb
разгорячи́ть • (razgorjačítʹ) pf (imperfective горячи́ть or разгоряча́ть)
- to excite
Conjugation
Conjugation of разгорячи́ть (class 4b perfective transitive)
| perfective aspect | ||
|---|---|---|
| infinitive | разгорячи́ть razgorjačítʹ |
|
| participles | present tense | past tense |
| active | — | разгорячи́вший razgorjačívšij |
| passive | — | разгорячённый razgorjačónnyj |
| adverbial | — | разгорячи́в razgorjačív, разгорячи́вши razgorjačívši |
| present tense | future tense | |
| 1st singular (я) | — | разгорячу́ razgorjačú |
| 2nd singular (ты) | — | разгорячи́шь razgorjačíšʹ |
| 3rd singular (он/она́/оно́) | — | разгорячи́т razgorjačít |
| 1st plural (мы) | — | разгорячи́м razgorjačím |
| 2nd plural (вы) | — | разгорячи́те razgorjačíte |
| 3rd plural (они́) | — | разгоряча́т razgorjačát |
| imperative | singular | plural |
| разгорячи́ razgorjačí |
разгорячи́те razgorjačíte |
|
| past tense | singular | plural (мы/вы/они́) |
| masculine (я/ты/он) | разгорячи́л razgorjačíl |
разгорячи́ли razgorjačíli |
| feminine (я/ты/она́) | разгорячи́ла razgorjačíla |
|
| neuter (оно́) | разгорячи́ло razgorjačílo |
|
Derived terms
- горячи́ться impf (gorjačítʹsja), разгорячи́ться pf (razgorjačítʹsja)