Definify.com
Definition 2025
дочитать
дочитать
Russian
Verb
дочита́ть • (dočitátʹ) pf (imperfective дочи́тывать)
Conjugation
Conjugation of дочита́ть (class 1a perfective transitive)
| perfective aspect | ||
|---|---|---|
| infinitive | дочита́ть dočitátʹ |
|
| participles | present tense | past tense |
| active | — | дочита́вший dočitávšij |
| passive | — | дочи́танный dočítannyj |
| adverbial | — | дочита́в dočitáv, дочита́вши dočitávši |
| present tense | future tense | |
| 1st singular (я) | — | дочита́ю dočitáju |
| 2nd singular (ты) | — | дочита́ешь dočitáješʹ |
| 3rd singular (он/она́/оно́) | — | дочита́ет dočitájet |
| 1st plural (мы) | — | дочита́ем dočitájem |
| 2nd plural (вы) | — | дочита́ете dočitájete |
| 3rd plural (они́) | — | дочита́ют dočitájut |
| imperative | singular | plural |
| дочита́й dočitáj |
дочита́йте dočitájte |
|
| past tense | singular | plural (мы/вы/они́) |
| masculine (я/ты/он) | дочита́л dočitál |
дочита́ли dočitáli |
| feminine (я/ты/она́) | дочита́ла dočitála |
|
| neuter (оно́) | дочита́ло dočitálo |
|
Related terms
- чита́ть impf (čitátʹ)
- чте́ние n (čténije), прочте́ние n (pročténije)