Definify.com
Definition 2025
уцепить
уцепить
Russian
Verb
уцепи́ть • (ucepítʹ) pf (imperfective уцепля́ть)
- (colloquial) to grab
Conjugation
Conjugation of уцепи́ть (class 4c perfective transitive)
| perfective aspect | ||
|---|---|---|
| infinitive | уцепи́ть ucepítʹ |
|
| participles | present tense | past tense |
| active | — | уцепи́вший ucepívšij |
| passive | — | уце́пленный ucéplennyj |
| adverbial | — | уцепи́в ucepív, уцепи́вши ucepívši |
| present tense | future tense | |
| 1st singular (я) | — | уцеплю́ ucepljú |
| 2nd singular (ты) | — | уце́пишь ucépišʹ |
| 3rd singular (он/она́/оно́) | — | уце́пит ucépit |
| 1st plural (мы) | — | уце́пим ucépim |
| 2nd plural (вы) | — | уце́пите ucépite |
| 3rd plural (они́) | — | уце́пят ucépjat |
| imperative | singular | plural |
| уцепи́ ucepí |
уцепи́те ucepíte |
|
| past tense | singular | plural (мы/вы/они́) |
| masculine (я/ты/он) | уцепи́л ucepíl |
уцепи́ли ucepíli |
| feminine (я/ты/она́) | уцепи́ла ucepíla |
|
| neuter (оно́) | уцепи́ло ucepílo |
|
Derived terms
- уцепи́ться (ucepítʹsja)