Definify.com
Definition 2024
ब्रह्म
ब्रह्म
Sanskrit
Noun
ब्रह्म • (brahma) m
Declension
| Masculine a-stem declension of ब्रह्म | |||
|---|---|---|---|
| Nom. sg. | ब्रह्मः (brahmaḥ) | ||
| Gen. sg. | ब्रह्मस्य (brahmasya) | ||
| Singular | Dual | Plural | |
| Nominative | ब्रह्मः (brahmaḥ) | ब्रह्मौ (brahmau) | ब्रह्माः (brahmāḥ) |
| Vocative | ब्रह्म (brahma) | ब्रह्मौ (brahmau) | ब्रह्माः (brahmāḥ) |
| Accusative | ब्रह्मम् (brahmam) | ब्रह्मौ (brahmau) | ब्रह्मान् (brahmān) |
| Instrumental | ब्रह्मेण (brahmeṇa) | ब्रह्माभ्याम् (brahmābhyām) | ब्रह्मैः (brahmaiḥ) |
| Dative | ब्रह्माय (brahmāya) | ब्रह्माभ्याम् (brahmābhyām) | ब्रह्मेभ्यः (brahmebhyaḥ) |
| Ablative | ब्रह्मात् (brahmāt) | ब्रह्माभ्याम् (brahmābhyām) | ब्रह्मेभ्यः (brahmebhyaḥ) |
| Genitive | ब्रह्मस्य (brahmasya) | ब्रह्मयोः (brahmayoḥ) | ब्रह्माणाम् (brahmāṇām) |
| Locative | ब्रह्मे (brahme) | ब्रह्मयोः (brahmayoḥ) | ब्रह्मेषु (brahmeṣu) |
Proper noun
ब्रह्म • (brahma) n
- Brahman, the all-spirit
Declension
| Neuter a-stem declension of ब्रह्म | |||
|---|---|---|---|
| Nom. sg. | ब्रह्मम् (brahmam) | ||
| Gen. sg. | ब्रह्मस्य (brahmasya) | ||
| Singular | Dual | Plural | |
| Nominative | ब्रह्मम् (brahmam) | ब्रह्मे (brahme) | ब्रह्माणि (brahmāṇi) |
| Vocative | ब्रह्म (brahma) | ब्रह्मे (brahme) | ब्रह्माणि (brahmāṇi) |
| Accusative | ब्रह्मम् (brahmam) | ब्रह्मे (brahme) | ब्रह्माणि (brahmāṇi) |
| Instrumental | ब्रह्मेण (brahmeṇa) | ब्रह्माभ्याम् (brahmābhyām) | ब्रह्मैः (brahmaiḥ) |
| Dative | ब्रह्मा (brahmā) | ब्रह्माभ्याम् (brahmābhyām) | ब्रह्मेभ्यः (brahmebhyaḥ) |
| Ablative | ब्रह्मात् (brahmāt) | ब्रह्माभ्याम् (brahmābhyām) | ब्रह्मेभ्यः (brahmebhyaḥ) |
| Genitive | ब्रह्मस्य (brahmasya) | ब्रह्मयोः (brahmayoḥ) | ब्रह्माणाम् (brahmāṇām) |
| Locative | ब्रह्मे (brahme) | ब्रह्मयोः (brahmayoḥ) | ब्रह्मेषु (brahmeṣu) |
References
- Sir Monier Monier-Williams (1898) A Sanskrit-English dictionary etymologically and philologically arranged with special reference to cognate Indo-European languages, Oxford: Clarendon Press, page 0738