Definify.com
Webster 1828 Edition
Aga
AGA
,Noun.
Definition 2024
Aga
Aga
English
Noun
Aga (plural Agas)
- Alternative form of AGA (an AGA cooker).
Etymology 2
Proper noun
Aga
- a river in Zabaykalsky Krai, Russia
Related terms
Translations
Anagrams
aga
aga
English
Noun
aga (plural agas)
- Alternative spelling of agha
- 1775, Chandler, Richard, Travels in Asia Minor, or, An account of a tour made at the expense of the Society of Dilettanti, Oxford: Clarendon Press, page 229:
- They were headed by a Chiauſh or the Meſſinger of an Aga, who commanded in a ſmall village to the weſt of Pambouk.
-
Anagrams
Hungarian
Etymology
Borrowing from Ottoman Turkish آغا (aghā, “lord”).
Pronunciation
- IPA(key): [ˈɒɡɒ]
- Hyphenation: aga
Noun
aga (plural agák)
Declension
Inflection (stem in long/high vowel, back harmony) | ||
---|---|---|
singular | plural | |
nominative | aga | agák |
accusative | agát | agákat |
dative | agának | agáknak |
instrumental | agával | agákkal |
causal-final | agáért | agákért |
translative | agává | agákká |
terminative | agáig | agákig |
essive-formal | agaként | agákként |
essive-modal | — | — |
inessive | agában | agákban |
superessive | agán | agákon |
adessive | agánál | agáknál |
illative | agába | agákba |
sublative | agára | agákra |
allative | agához | agákhoz |
elative | agából | agákból |
delative | agáról | agákról |
ablative | agától | agáktól |
Possessive forms of aga | ||
---|---|---|
possessor | single possession | multiple possessions |
1st person sing. | agám | agáim |
2nd person sing. | agád | agáid |
3rd person sing. | agája | agái |
1st person plural | agánk | agáink |
2nd person plural | agátok | agáitok |
3rd person plural | agájuk | agáik |
Icelandic
Pronunciation
- IPA(key): /ˈaːɣa/
- Rhymes: -aːɣa
Verb
aga (weak verb, third-person singular past indicative agaði, supine agað)
- to discipline
Conjugation
aga — active voice (germynd)
infinitive (nafnháttur) |
að aga | ||||
---|---|---|---|---|---|
supine (sagnbót) |
agað | ||||
present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
agandi | ||||
indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) |
||||
present (nútíð) |
ég aga | við ögum | present (nútíð) |
ég agi | við ögum |
þú agar | þið agið | þú agir | þið agið | ||
hann, hún, það agar | þeir, þær, þau aga | hann, hún, það agi | þeir, þær, þau agi | ||
past (þátíð) |
ég agaði | við öguðum | past (þátíð) |
ég agaði | við öguðum |
þú agaðir | þið öguðuð | þú agaðir | þið öguðuð | ||
hann, hún, það agaði | þeir, þær, þau öguðu | hann, hún, það agaði | þeir, þær, þau öguðu | ||
imperative (boðháttur) |
aga (þú) | agið (þið) | |||
Forms with appended personal pronoun | |||||
agaðu | agiði * | ||||
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. |
infinitive (nafnháttur) |
að agast | ||||
---|---|---|---|---|---|
supine (sagnbót) |
agast | ||||
present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
agandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses |
||||
indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) |
||||
present (nútíð) |
ég agast | við ögumst | present (nútíð) |
ég agist | við ögumst |
þú agast | þið agist | þú agist | þið agist | ||
hann, hún, það agast | þeir, þær, þau agast | hann, hún, það agist | þeir, þær, þau agist | ||
past (þátíð) |
ég agaðist | við öguðumst | past (þátíð) |
ég agaðist | við öguðumst |
þú agaðist | þið öguðust | þú agaðist | þið öguðust | ||
hann, hún, það agaðist | þeir, þær, þau öguðust | hann, hún, það agaðist | þeir, þær, þau öguðust | ||
imperative (boðháttur) |
agast (þú) | agist (þið) | |||
Forms with appended personal pronoun | |||||
agastu | agisti * | ||||
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. |
agaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension (sterk beyging) |
singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
||
nominative (nefnifall) |
agaður | öguð | agað | agaðir | agaðar | öguð | |
accusative (þolfall) |
agaðan | agaða | agað | agaða | agaðar | öguð | |
dative (þágufall) |
öguðum | agaðri | öguðu | öguðum | öguðum | öguðum | |
genitive (eignarfall) |
agaðs | agaðrar | agaðs | agaðra | agaðra | agaðra | |
weak declension (veik beyging) |
singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
||
nominative (nefnifall) |
agaði | agaða | agaða | öguðu | öguðu | öguðu | |
accusative (þolfall) |
agaða | öguðu | agaða | öguðu | öguðu | öguðu | |
dative (þágufall) |
agaða | öguðu | agaða | öguðu | öguðu | öguðu | |
genitive (eignarfall) |
agaða | öguðu | agaða | öguðu | öguðu | öguðu |
Irish
Noun
aga m (genitive singular aga, nominative plural agaí)
Declension
Declension of aga
Fourth declension
Bare forms
|
Forms with the definite article
|
Derived terms
- agaigh (“space out, stagger”, verb)
Mutation
Irish mutation | |||
---|---|---|---|
Radical | Eclipsis | with h-prothesis | with t-prothesis |
aga | n-aga | haga | t-aga |
Note: Some of these forms may be hypothetical. Not every possible mutated form of every word actually occurs. |
References
- "aga" in Foclóir Gaeilge-Béarla, An Gúm, 1977, by Niall Ó Dónaill.
Serbo-Croatian
Etymology
Borrowing from Ottoman Turkish آغا (ağa) (Turkish ağa, aga).
Pronunciation
- IPA(key): /ǎɡa/
- Hyphenation: a‧ga
Noun
àga m (Cyrillic spelling а̀га)
Declension
Declension of aga
Swedish
Etymology
Noun
aga c
- (uncountable) corporal punishment (especially of children), beating
- an agha (Turkish title)
Declension
Inflection of aga | ||||
---|---|---|---|---|
Singular | Plural | |||
Indefinite | Definite | Indefinite | Definite | |
Nominative | aga | agan | agor | agorna |
Genitive | agas | agans | agors | agornas |
Related terms
- agaförbud
- barnaga
Verb
aga (present agar, preterite agade, supine agat, imperative aga)
- to beat, to punish corporally, to discipline
Conjugation
Conjugation of aga
References
- aga in Svenska Akademiens Ordlista över svenska språket (13th ed., online)
Turkish
Etymology
From Ottoman Turkish آغا (aghā).
Noun
aga (definite accusative agayı, plural agalar)