Definify.com
Definition 2024
Kar
Kar
German
Alternative forms
- Kaar
- Kahr
Noun
Kar n (genitive Kares or Kars, plural Kare)
Declension
Declension of Kar
Luxembourgish
Pronunciation
- IPA(key): /kaːʀ/
- Rhymes: -aːʀ
Etymology 1
From Old High German karra.
Noun
Kar f (plural Karen, diminutive Käerchen)
Etymology 2
From Old High German korn, from Proto-Germanic *kurną. Cognate with German Korn, Dutch koren, English corn, Icelandic korn.
Noun
Kar n (uncountable)
kar
kar
English
Noun
kar (plural kars)
- (marketing) Deliberate misspelling of car.
- 1989, International Shrine Clowns Association, page 26:
- In the fifties the need for a Klown vehicle was evident and a King Midget Frame was acquired and a Klown Kar was added.
- 1989, International Shrine Clowns Association, page 26:
Albanian
Pronunciation
- IPA(key): [kaɹ]
Etymology
From Balkan Romani.
Noun
kar m (indefinite plural kar, definite singular kari, definite plural karet)
- (anatomy) ****
- Ai buzëqeshi kur ia futa dorën midis kofshëve dhe fillova t'i fërkoj karin e madh.
- He smiled when I put my hand between his thighs and started to rub his big dick.
- Ai buzëqeshi kur ia futa dorën midis kofshëve dhe fillova t'i fërkoj karin e madh.
Declension
declension of kar
| indefinite forms (trajta të pashquara) |
definite forms (trajta të shquara) |
||||
|---|---|---|---|---|---|
| singular (numri njëjës) |
plural (numri shumës) |
singular (numri njëjës) |
plural (numri shumës) |
||
| nominative (emërore) |
kar | kare | kari | karet | |
| accusative (kallëzore) |
kar | kare | karin | karet | |
| genitive (gjinore) (i/e/të/së) |
kari | kareve | karit | kareve | |
| dative (dhanore) |
kari | kareve | karit | kareve | |
| ablative (rrjedhore) |
kari | karesh | karit | kareve | |
Breton
Pronunciation
- IPA(key): /ˈkɑːr/
Etymology 1
From Proto-Brythonic *kar, from Proto-Celtic *karants.
Noun
kar m (plural kerent)
Mutation
Mutation of kar
Etymology 2
Non-lemma forms.
Noun
kar
- Hard mutation of gar.
Mutation
Mutation of kar
Danish
Etymology
Pronunciation
- IPA(key): /ka/, [kʰɑ]
Noun
kar n (singular definite karret, plural indefinite kar)
Inflection
Inflection of kar
Dutch
Pronunciation
- Rhymes: -ɑr
Etymology
From Middle Dutch carre, from Latin carrus, from Gaulish carros.
Noun
kar f (plural karren, diminutive karretje n)
Derived terms
Hungarian
Pronunciation
- IPA(key): [ˈkɒr]
Etymology 1
From a Turkic language.
Noun
kar (plural karok)
- arm (upper limb)
Derived terms
- karol
- karos
(Compound words):
Declension
| Inflection (stem in -o-, back harmony) | ||
|---|---|---|
| singular | plural | |
| nominative | kar | karok |
| accusative | kart | karokat |
| dative | karnak | karoknak |
| instrumental | karral | karokkal |
| causal-final | karért | karokért |
| translative | karrá | karokká |
| terminative | karig | karokig |
| essive-formal | karként | karokként |
| essive-modal | — | — |
| inessive | karban | karokban |
| superessive | karon | karokon |
| adessive | karnál | karoknál |
| illative | karba | karokba |
| sublative | karra | karokra |
| allative | karhoz | karokhoz |
| elative | karból | karokból |
| delative | karról | karokról |
| ablative | kartól | karoktól |
| Possessive forms of kar | ||
|---|---|---|
| possessor | single possession | multiple possessions |
| 1st person sing. | karom | karjaim |
| 2nd person sing. | karod | karjaid |
| 3rd person sing. | karja | karjai |
| 1st person plural | karunk | karjaink |
| 2nd person plural | karotok | karjaitok |
| 3rd person plural | karjuk | karjaik |
Etymology 2
Noun
kar (plural karok)
- faculty (scholarly staff at colleges or universities)
- faculty (department at a university)
- a group of people performing together
Declension
| Inflection (stem in -o-, back harmony) | ||
|---|---|---|
| singular | plural | |
| nominative | kar | karok |
| accusative | kart | karokat |
| dative | karnak | karoknak |
| instrumental | karral | karokkal |
| causal-final | karért | karokért |
| translative | karrá | karokká |
| terminative | karig | karokig |
| essive-formal | karként | karokként |
| essive-modal | — | — |
| inessive | karban | karokban |
| superessive | karon | karokon |
| adessive | karnál | karoknál |
| illative | karba | karokba |
| sublative | karra | karokra |
| allative | karhoz | karokhoz |
| elative | karból | karokból |
| delative | karról | karokról |
| ablative | kartól | karoktól |
| Possessive forms of kar | ||
|---|---|---|
| possessor | single possession | multiple possessions |
| 1st person sing. | karom | karaim |
| 2nd person sing. | karod | karaid |
| 3rd person sing. | kara | karai |
| 1st person plural | karunk | karaink |
| 2nd person plural | karotok | karaitok |
| 3rd person plural | karuk | karaik |
Derived terms
Related terms
Usage notes
These two nouns are almost completely homonymous except for the third person single-object possessive forms and all multiple-object possessive forms, the first one (with the sense "arm") having an extra -j- between the root and the possessive ending, which is fairly rare for a consonant-ending noun.
Icelandic
Pronunciation
- IPA(key): /kʰaːr/
- Rhymes: -aːr
Etymology 1
Noun
kar n (genitive singular kars, nominative plural kör)
Declension
declension of kar
Derived terms
Etymology 2
Noun
kar n (genitive singular kars, nominative plural kör)
- (American Icelandic) car, automobile
Declension
declension of kar
Latvian
Verb
kar
- 2nd person singular present indicative form of kārt
- 3rd person singular present indicative form of kārt
- 3rd person plural present indicative form of kārt
- 2nd person singular imperative form of kārt
- (with the particle lai) 3rd person singular imperative form of kārt
- (with the particle lai) 3rd person plural imperative form of kārt
Swedish
Etymology
From Old Norse ker, from Proto-Germanic *kazą.
Pronunciation
- IPA(key): /kɑːr/
- Homophone: karl (in certain dialects)
Noun
kar n
Declension
| Inflection of kar | ||||
|---|---|---|---|---|
| Singular | Plural | |||
| Indefinite | Definite | Indefinite | Definite | |
| Nominative | kar | karet | kar | karen |
| Genitive | kars | karets | kars | karens |
Synonyms
- (bathtub): badkar
Anagrams
Turkish
Etymology
From Old Turkic qar (“snow”), from Proto-Turkic *kār, *Kiār (“snow”).
Pronunciation
- IPA(key): [kaɾ]
Noun
kar (definite accusative karı, plural karlar)
Declension
declension of kar
possessive forms of kar
| benim (my) | singular (tekil) | plural (çoğul) |
|---|---|---|
| nominative (yalın) | karım | karlarım |
| definite accusative (belirtme) | karımı | karlarımı |
| dative (yönelme) | karıma | karlarıma |
| locative (bulunma) | karımda | karlarımda |
| ablative (çıkma) | karımdan | karlarımdan |
| genitive (tamlayan) | karımın | karlarımın |
| senin (your) | singular (tekil) | plural (çoğul) |
| nominative (yalın) | karın | karların |
| definite accusative (belirtme) | karını | karlarını |
| dative (yönelme) | karına | karlarına |
| locative (bulunma) | karında | karlarında |
| ablative (çıkma) | karından | karlarından |
| genitive (tamlayan) | karının | karlarının |
| onun (her/his/its) | singular (tekil) | plural (çoğul) |
| nominative (yalın) | karı | karları |
| definite accusative (belirtme) | karını | karlarını |
| dative (yönelme) | karına | karlarına |
| locative (bulunma) | karında | karlarında |
| ablative (çıkma) | karından | karlarından |
| genitive (tamlayan) | karının | karlarının |
| bizim (our) | singular (tekil) | plural (çoğul) |
| nominative (yalın) | karımız | karlarımız |
| definite accusative (belirtme) | karımızı | karlarımızı |
| dative (yönelme) | karımıza | karlarımıza |
| locative (bulunma) | karımızda | karlarımızda |
| ablative (çıkma) | karımızdan | karlarımızdan |
| genitive (tamlayan) | karımızın | karlarımızın |
| sizin (your) | singular (tekil) | plural (çoğul) |
| nominative (yalın) | karınız | karlarınız |
| definite accusative (belirtme) | karınızı | karlarınızı |
| dative (yönelme) | karınıza | karlarınıza |
| locative (bulunma) | karınızda | karlarınızda |
| ablative (çıkma) | karınızdan | karlarınızdan |
| genitive (tamlayan) | karınızın | karlarınızın |
| onların (their) | singular (tekil) | plural (çoğul) |
| nominative (yalın) | karları | karları |
| definite accusative (belirtme) | karlarını | karlarını |
| dative (yönelme) | karlarına | karlarına |
| locative (bulunma) | karlarında | karlarında |
| ablative (çıkma) | karlarından | karlarından |
| genitive (tamlayan) | karlarının | karlarının |
predicative forms of kar
| simple present | singular | plural |
|---|---|---|
| ben (I am) | karım | karlarım* |
| sen (you are) | karsın | karlarsın* |
| o (he/she/it is) | kar / kardır | karlar* / karlardır* |
| biz (we are) | karız | karlarız |
| siz (you are) | karsınız | karlarsınız |
| onlar (they are) | karlar | karlardır |
| simple past | singular | plural |
| ben (I was) | kardım | karlardım* |
| sen (you were) | kardın | karlardın* |
| o (he/she/it was) | kardı | karlardı* |
| biz (we were) | kardık | karlardık |
| siz (you were) | kardınız | karlardınız |
| onlar (they were) | kardılar | karlardı |
| indirect / unwitnessed past | singular | plural |
| ben (I was) | karmışım | karlarmışım* |
| sen (you were) | karmışsın | karlarmışsın* |
| o (he/she/it was) | karmış | karlarmış* |
| biz (we were) | karmışız | karlarmışız |
| siz (you were) | karmışsınız | karlarmışsınız |
| onlar (they were) | karmışlar | karlarmış |
| *Not used, but perhaps rarely - chiefly grammatical formations.
Note: Plural forms are not used with adjectives. | ||
Derived terms
Terms derived from kar
|
|
|