Definify.com
Definition 2024
staan
staan
See also: Stään
Afrikaans
Alternative forms
- staat (dialectal)
Verb
staan (present staan, present participle staande, past participle gestaan)
- to stand
Dutch
Pronunciation
- IPA(key): /staːn/
- Rhymes: -aːn
Etymology
From Middle Dutch staen, from Old Dutch stān, from Proto-Germanic *stāną.
Verb
staan
- (intransitive) to stand, to be upright
- (intransitive) to be, to be placed or located
- In Holland staat een huis.
- In Holland there is a house.
- In Holland staat een huis.
- (auxiliary, with te) Forms a continuous aspect. Although it carries an implication of standing, this is vague and is not strictly required or emphasized.
- Wat sta jij daar te koken?
- What are you cooking there?
- Wat sta jij daar te koken?
- (intransitive) to say, to indicate in a written form
- In de grondwet staat precies wie de macht heeft in een land en hoe hij of zij die moet gebruiken.
- In the constitution it says exactly who's in power in a country and how he or she must use this power.
- In de grondwet staat precies wie de macht heeft in een land en hoe hij of zij die moet gebruiken.
Inflection
Inflection of staan (strong class 6, irregular) | ||||
---|---|---|---|---|
infinitive | staan | |||
past singular | stond | |||
past participle | gestaan | |||
infinitive | staan | |||
gerund | staan n | |||
verbal noun | — | |||
present tense | past tense | |||
1st person singular | sta | stond | ||
2nd person sing. (jij) | staat | stond | ||
2nd person sing. (u) | staat | stond | ||
2nd person sing. (gij) | staat | stondt | ||
3rd person singular | staat | stond | ||
plural | staan | stonden | ||
subjunctive sing.1 | sta | stonde | ||
subjunctive plur.1 | staan | stonden | ||
imperative sing. | sta | |||
imperative plur.1 | staat | |||
participles | staand | gestaan | ||
1) Archaic. |