Definify.com
Webster 1913 Edition
Sultan
Sul′tan
,Webster 1828 Edition
Sultan
SUL'TAN
,Definition 2024
Sultan
Sultan
English
Proper noun
Sultan
- A surname.
- A glacier in Antarctica
- A village in Azerbaijan
- A coastal town in Libya
- An unincorporated community in Ontario
- A town, village and mountain range in Turkey
- A city and river in Washington
sultan
sultan
English
Noun
sultan (plural usually sultans, rarely salateen)
- Originally, a secular office, formally subordinate to -, but de facto the power behind the throne of the (theoretically universal) caliph.
- A hereditary ruler in various Muslim states (sultanate), varying from petty principalities (as in Indonesia and in Yemen), often vassal of a greater ruler, to independent realms, such as Oman, Brunei, or an empire such as the Turkish Ottoman Empire.
- (card games) A variant of solitaire, played with two decks of cards.
- A breed of chicken originating in Turkey, kept primarily in gardens for ornamental reasons. See: sultan (chicken)
Derived terms
Translations
|
|
See also
References
- ↑ "sultan" in The American Heritage Dictionary of the English Language, Fourth Edition (2008).
Danish
Etymology
From Arabic سُلْطَان (sulṭān)
Noun
sultan c (singular definite sultanen, plural indefinite sultaner)
- sultan (ruler)
Declension
References
- “sultan” in Den Danske Ordbog
Dutch
Etymology
From French sultan, from Turkish sultan, from Arabic سُلْطَان (sulṭān), from Aramaic שולטנא (šulṭānā, “strength, authority”) (compare Hebrew שִׁלְטוֹן (shiltón)).[1] Compare soldan.
Pronunciation
- Hyphenation: sul‧tan
Noun
sultan m (plural sultans)
- sultan, a Muslim ruler title
- a certain pastry
Derived terms
- sultana f
- sultanaat n
- sultane f
- sultanshoen n
References
- M. J. Koenen & J. Endepols, Verklarend Handwoordenboek der Nederlandse Taal (tevens Vreemde-woordentolk), Groningen, Wolters-Noordhoff, 1969 (26th edition) [Dutch dictionary in Dutch]
French
Noun
sultan m (plural sultans)
- A sultan: a Muslim ruler with a certain title.
- A silk-ornamented basket.
- A perfume sachet to put in a linen coffer.
Synonyms
References
- Nouveau Petit Larousse illustré. Dictionnaire encyclopédique. Paris, Librairie Larousse, 1952, 146th edition
Maltese
Etymology
From Arabic سُلْطَان (sulṭān).
Pronunciation
- IPA(key): /sʊlˈtɐːn/
Noun
sultan m (plural slaten)
- (dated) king
Related terms
Norwegian Bokmål
Etymology
From Arabic سُلْطَان (sulṭān)
Noun
sultan m (definite singular sultanen, indefinite plural sultaner, definite plural sultanene)
- sultan (ruler)
References
- “sultan” in The Bokmål Dictionary.
Norwegian Nynorsk
Etymology
From Arabic سُلْطَان (sulṭān)
Noun
sultan m (definite singular sultanen, indefinite plural sultanar, definite plural sultanane)
- sultan (ruler)
References
- “sultan” in The Nynorsk Dictionary.
Serbo-Croatian
Etymology
From Ottoman Turkish [Term?] (compare Turkish sultan), from Arabic سلطان (sulṭān).
Noun
sùltān m (Cyrillic spelling су̀лта̄н)
Declension
Swedish
Etymology
From Arabic سُلْطَان (sulṭān)
Noun
sultan c
- sultan (ruler)
Declension
Inflection of sultan | ||||
---|---|---|---|---|
Singular | Plural | |||
Indefinite | Definite | Indefinite | Definite | |
Nominative | sultan | sultanen | sultaner | sultanerna |
Genitive | sultans | sultanens | sultaners | sultanernas |
Turkish
Etymology
From Arabic سلطان, from Aramaic שולטנא (šulṭānā, “strength, authority”) (compare Hebrew שִׁלְטוֹן (shiltón)).
Noun
sultan (definite accusative sultanı, plural sultanlar)
- A monarchic title for Sunni Muslim monarchs.
- A noble title for monarch's mother, wifes and children.
- A honorific title for Bektashi saints.
- A breed of chicken originating in Turkey, kept primarily in gardens for ornamental reasons. See: sultan (chicken)
Declension
benim (my) | singular (tekil) | plural (çoğul) |
---|---|---|
nominative (yalın) | sultanım | sultanlarım |
definite accusative (belirtme) | sultanımı | sultanlarımı |
dative (yönelme) | sultanıma | sultanlarıma |
locative (bulunma) | sultanımda | sultanlarımda |
ablative (çıkma) | sultanımdan | sultanlarımdan |
genitive (tamlayan) | sultanımın | sultanlarımın |
senin (your) | singular (tekil) | plural (çoğul) |
nominative (yalın) | sultanın | sultanların |
definite accusative (belirtme) | sultanını | sultanlarını |
dative (yönelme) | sultanına | sultanlarına |
locative (bulunma) | sultanında | sultanlarında |
ablative (çıkma) | sultanından | sultanlarından |
genitive (tamlayan) | sultanının | sultanlarının |
onun (her/his/its) | singular (tekil) | plural (çoğul) |
nominative (yalın) | sultanı | sultanları |
definite accusative (belirtme) | sultanını | sultanlarını |
dative (yönelme) | sultanına | sultanlarına |
locative (bulunma) | sultanında | sultanlarında |
ablative (çıkma) | sultanından | sultanlarından |
genitive (tamlayan) | sultanının | sultanlarının |
bizim (our) | singular (tekil) | plural (çoğul) |
nominative (yalın) | sultanımız | sultanlarımız |
definite accusative (belirtme) | sultanımızı | sultanlarımızı |
dative (yönelme) | sultanımıza | sultanlarımıza |
locative (bulunma) | sultanımızda | sultanlarımızda |
ablative (çıkma) | sultanımızdan | sultanlarımızdan |
genitive (tamlayan) | sultanımızın | sultanlarımızın |
sizin (your) | singular (tekil) | plural (çoğul) |
nominative (yalın) | sultanınız | sultanlarınız |
definite accusative (belirtme) | sultanınızı | sultanlarınızı |
dative (yönelme) | sultanınıza | sultanlarınıza |
locative (bulunma) | sultanınızda | sultanlarınızda |
ablative (çıkma) | sultanınızdan | sultanlarınızdan |
genitive (tamlayan) | sultanınızın | sultanlarınızın |
onların (their) | singular (tekil) | plural (çoğul) |
nominative (yalın) | sultanları | sultanları |
definite accusative (belirtme) | sultanlarını | sultanlarını |
dative (yönelme) | sultanlarına | sultanlarına |
locative (bulunma) | sultanlarında | sultanlarında |
ablative (çıkma) | sultanlarından | sultanlarından |
genitive (tamlayan) | sultanlarının | sultanlarının |
simple present | singular | plural |
---|---|---|
ben (I am) | sultanım | sultanlarım* |
sen (you are) | sultansın | sultanlarsın* |
o (he/she/it is) | sultan / sultandır | sultanlar* / sultanlardır* |
biz (we are) | sultanız | sultanlarız |
siz (you are) | sultansınız | sultanlarsınız |
onlar (they are) | sultanlar | sultanlardır |
simple past | singular | plural |
ben (I was) | sultandım | sultanlardım* |
sen (you were) | sultandın | sultanlardın* |
o (he/she/it was) | sultandı | sultanlardı* |
biz (we were) | sultandık | sultanlardık |
siz (you were) | sultandınız | sultanlardınız |
onlar (they were) | sultandılar | sultanlardı |
indirect / unwitnessed past | singular | plural |
ben (I was) | sultanmışım | sultanlarmışım* |
sen (you were) | sultanmışsın | sultanlarmışsın* |
o (he/she/it was) | sultanmış | sultanlarmış* |
biz (we were) | sultanmışız | sultanlarmışız |
siz (you were) | sultanmışsınız | sultanlarmışsınız |
onlar (they were) | sultanmışlar | sultanlarmış |
*Not used, but perhaps rarely - chiefly grammatical formations.
Note: Plural forms are not used with adjectives. |
Derived terms
|
|
|
- ↑ "sultan" in The American Heritage Dictionary of the English Language, Fourth Edition (2008).