Definify.com
Definition 2025
disputar
disputar
Catalan
Verb
disputar (first-person singular present disputo, past participle disputat)
Conjugation
Conjugation of disputar (first conjugation)
| infinitive | disputar | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| present participle | disputant | ||||||
| past participle | masculine | feminine | |||||
| singular | disputat | disputada | |||||
| plural | disputats | disputades | |||||
| person | singular | plural | |||||
| first | second | third | first | second | third | ||
| indicative | jo | tu | ell/ella vostè | nosaltres nós | vosaltres vós | ells/elles vostès | |
| present | disputo | disputes | disputa | disputem | disputeu | disputen | |
| imperfect | disputava | disputaves | disputava | disputàvem | disputàveu | disputaven | |
| future | disputaré | disputaràs | disputarà | disputarem | disputareu | disputaran | |
| preterite | disputí | disputares | disputà | disputàrem | disputàreu | disputaren | |
| conditional | disputaria | disputaries | disputaria | disputaríem | disputaríeu | disputarien | |
| subjunctive | jo | tu | ell/ella vostè | nosaltres nós | vosaltres vós | ells/elles vostès | |
| present | disputi | disputis | disputi | disputem | disputeu | disputin | |
| imperfect | disputés | disputessis | disputés | disputéssim | disputéssiu | disputessin | |
| imperative | — | tu | vostè | nosaltres | vosaltres vós | vostès | |
| — | disputa | disputi | disputem | disputeu | disputin | ||
Related terms
- disputa
- disputabilitat
- disputable
- disputació
- disputador
- disputant
Portuguese
Etymology
From Latin disputāre, present active infinitive of disputō
Pronunciation
- (Portugal) IPA(key): /diʃ.pu.ˈtaɾ/
Verb
disputar (first-person singular present indicative disputo, past participle disputado)
Conjugation
  Conjugation of the Portuguese -ar verb disputar
Spanish
Etymology
Verb
disputar (first-person singular present disputo, first-person singular preterite disputé, past participle disputado)
- to dispute
Conjugation
1Argentine and Uruguayan voseo prefers the tú form for the present subjunctive.
These forms are generated automatically and may not be attested. Pronoun usage varies by region.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 1st person | 2nd person | 3rd person | 1st person | 2nd person | 3rd person | ||
| with infinitive disputar | |||||||
| dative | disputarme | disputarte, disputarle | disputarle, disputarse | disputarnos | disputaros, disputarles | disputarles, disputarse | |
| accusative | disputarme | disputarte, disputarlo, disputarla | disputarlo, disputarla, disputarse | disputarnos | disputaros, disputarlos, disputarlas | disputarlos, disputarlas, disputarse | |
| with gerund disputando | |||||||
| dative | disputándome | disputándote, disputándole | disputándole, disputándose | disputándonos | disputándoos, disputándoles | disputándoles, disputándose | |
| accusative | disputándome | disputándote, disputándolo, disputándola | disputándolo, disputándola, disputándose | disputándonos | disputándoos, disputándolos, disputándolas | disputándolos, disputándolas, disputándose | |
| with informal second-person singular imperative disputa | |||||||
| dative | dispútame | dispútate, dispútale | dispútale | dispútanos | dispútaos, dispútales | dispútales | |
| accusative | dispútame | dispútate, dispútalo, dispútala | dispútalo, dispútala | dispútanos | dispútaos, dispútalos, dispútalas | dispútalos, dispútalas | |
| with formal second-person singular imperative dispute | |||||||
| dative | dispúteme | dispútete, dispútele | dispútele, dispútese | dispútenos | dispúteles | dispúteles, dispútese | |
| accusative | dispúteme | dispútete, dispútelo, dispútela | dispútelo, dispútela, dispútese | dispútenos | dispútelos, dispútelas | dispútelos, dispútelas, dispútese | |
| with first-person plural imperative disputemos | |||||||
| dative | not used | disputémosle | disputémosle | disputémonos | disputémosles | disputémosles | |
| accusative | not used | disputémoslo, disputémosla | disputémoslo, disputémosla | disputémonos | disputémoslos, disputémoslas | disputémoslos, disputémoslas | |
| with informal second-person plural imperative disputad | |||||||
| dative | disputadme | disputadle | disputadle | disputadnos | disputaos, disputadles | disputadles | |
| accusative | disputadme | disputadlo, disputadla | disputadlo, disputadla | disputadnos | disputaos, disputadlos, disputadlas | disputadlos, disputadlas | |
| with formal second-person plural imperative disputen | |||||||
| dative | dispútenme | dispútente, dispútenle | dispútenle, dispútense | dispútenos | dispútenles | dispútenles, dispútense | |
| accusative | dispútenme | dispútente, dispútenlo, dispútenla | dispútenlo, dispútenla, dispútense | dispútenos | dispútenlos, dispútenlas | dispútenlos, dispútenlas, dispútense | |