Definify.com
Definition 2025
bekennen
bekennen
Dutch
Verb
bekennen
- (transitive) to acknowledge, confess
- (transitive) to see, to make out
Inflection
| Inflection of bekennen (weak, prefixed) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | bekennen | |||
| past singular | bekende | |||
| past participle | bekend | |||
| infinitive | bekennen | |||
| gerund | bekennen n | |||
| verbal noun | — | |||
| present tense | past tense | |||
| 1st person singular | beken | bekende | ||
| 2nd person sing. (jij) | bekent | bekende | ||
| 2nd person sing. (u) | bekent | bekende | ||
| 2nd person sing. (gij) | bekent | bekende | ||
| 3rd person singular | bekent | bekende | ||
| plural | bekennen | bekenden | ||
| subjunctive sing.1 | bekenne | bekende | ||
| subjunctive plur.1 | bekennen | bekenden | ||
| imperative sing. | beken | |||
| imperative plur.1 | bekent | |||
| participles | bekennend | bekend | ||
| 1) Archaic. | ||||
Derived terms
German
Pronunciation
- IPA(key): [bəˈkɛnən]
Etymology
Verb
bekennen (strong, third-person singular simple present bekennt, past tense bekannte, past participle bekannt, past subjunctive bekennte, auxiliary haben)
- to confess
Conjugation
Conjugation of bekennen
| infinitive | bekennen | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| present participle | bekennend | ||||
| past participle | bekannt | ||||
| auxiliary | haben | ||||
| indicative | subjunctive | ||||
| present | ich bekenne | wir bekennen | i | ich bekenne | wir bekennen |
| du bekennst | ihr bekennt | du bekennest | ihr bekennet | ||
| er bekennt | sie bekennen | er bekenne | sie bekennen | ||
| preterite | ich bekannte | wir bekannten | ii | ich bekennte | wir bekennten |
| du bekanntest | ihr bekanntet | du bekenntest | ihr bekenntet | ||
| er bekannte | sie bekannten | er bekennte | sie bekennten | ||
| imperative | bekenn (du) bekenne (du) |
bekennt (ihr) | |||
Composed forms of bekennen
| perfect | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| indicative | ich habe bekannt | wir haben bekannt | subjunctive | ich habe bekannt | wir haben bekannt |
| du hast bekannt | ihr habt bekannt | du habest bekannt | ihr habet bekannt | ||
| er hat bekannt | sie haben bekannt | er habe bekannt | sie haben bekannt | ||
| pluperfect | |||||
| indicative | ich hatte bekannt | wir hatten bekannt | subjunctive | ich hätte bekannt | wir hätten bekannt |
| du hattest bekannt | ihr hattet bekannt | du hättest bekannt | ihr hättet bekannt | ||
| er hatte bekannt | sie hatten bekannt | er hätte bekannt | sie hätten bekannt | ||
| future i | |||||
| infinitive | bekennen werden | subjunctive i | ich werde bekennen | wir werden bekennen | |
| du werdest bekennen | ihr werdet bekennen | ||||
| er werde bekennen | sie werden bekennen | ||||
| indicative | ich werde bekennen | wir werden bekennen | subjunctive ii | ich würde bekennen | wir würden bekennen |
| du wirst bekennen | ihr werdet bekennen | du würdest bekennen | ihr würdet bekennen | ||
| er wird bekennen | sie werden bekennen | er würde bekennen | sie würden bekennen | ||
| future ii | |||||
| infinitive | bekannt haben werden | subjunctive i | ich werde bekannt haben | wir werden bekannt haben | |
| du werdest bekannt haben | ihr werdet bekannt haben | ||||
| er werde bekannt haben | sie werden bekannt haben | ||||
| indicative | ich werde bekannt haben | wir werden bekannt haben | subjunctive ii | ich würde bekannt haben | wir würden bekannt haben |
| du wirst bekannt haben | ihr werdet bekannt haben | du würdest bekannt haben | ihr würdet bekannt haben | ||
| er wird bekannt haben | sie werden bekannt haben | er würde bekannt haben | sie würden bekannt haben | ||