Ancient Greek

Noun

δῐ́αιτᾰ • ‎(díaita) f ‎(genitive δῐαίτης); first declension

1. way of living, mode of life
2. accommodation, residence
   • 384 BCE – 322 BCE, Aristotle, Nicomachean Ethics 1.p1096a.27

     ἔτι δ᾽ ἐπεὶ τἀγαθὸν ἰσαχῶς λέγεται τῷ ὄντι (καὶ γὰρ ἐν τῷ τί λέγεται, οἷον ὁ θεὸς καὶ ὁ νοῦς, καὶ ἐν τῷ ποιῷ αἱ ἀρεταί, καὶ ἐν τῷ ποσῷ τὸ μέτριον, καὶ ἐν τῷ πρός τι τὸ χρήσιμον, καὶ ἐν χρόνῳ καιρός, καὶ ἐν τόπῳ δίαιτα καὶ ἕτερα τοιαῦτα), δῆλον ὡς οὐκ ἂν εἴη κοινόν τι καθόλου καὶ ἕν· οὐ γὰρ ἂν ἐλέγετ᾽ ἐν πάσαις ταῖς κατηγορίαις, ἀλλ᾽ ἐν μιᾷ μόνῃ.

   1. dwelling, abode
   2. refuge, retreat, lair of an animal
   3. a room (separate part of a building, enclosed by walls, a floor, and a ceiling)
3. (medicine) prescribed manner of life, health regimen
   • 460 BCE – 370 BCE, Hippocrates, Vict. 1.1
   • 460 BCE – 370 BCE, Hippocrates, περὶ διαίτης ὀξέων 3
   • 380 BCE, Plato, The Republic 404.a

     ᾿Αλλ᾽, ἦν δ᾽ ἐγώ, ὑπνώδης αὕτη γέ τις καὶ σφαλερὰ πρὸς ὑγίειαν. ἢ οὐχ ὁρᾷς ὅτι καθεύδουσί τε τὸν βίον καί, ἐὰν σμικρὰ ἐκβῶσιν τῆς τεταγμένης διαίτης, μεγάλα καὶ σφόδρα νοσοῦσιν οὗτοι οἱ ἀσκηταί;

4. state, condition, situation
   • 1 CE – 100 CE, Aretaeus, De Causis et Signis Diuturnorum Morborum 2.4.6
5. sustenance, food
   • 522 BCE – 443 BCE, Pindar, Olympian Ode 2.65

     κεινὰν παρὰ δίαιταν: ἀλλὰ παρὰ μὲν τιμίοις // θεῶν, οἵτινες ἔχαιρον εὐορκίαις, ἄδακρυν νέμονται // αἰῶνα: τοὶ δ᾽ ἀπροσόρατον ὀκχέοντι πόνον // ὅσοι δ᾽ ἐτόλμασαν ἐστρὶς // ἑκατέρωθι μείναντες ἀπὸ πάμπαν ἀδίκων ἔχειν

   • Athenodor., Tars. 3
6. (at Athens and elsewhere) arbitration
   • 497 BCE – 405 BCE, Sophocles, Electra 1073

     ὅτι σφὶν ἤδη τὰ μὲν ἐκ δόμων νοσεῖ δή, τὰ δὲ πρὸς τέκνων διπλῆ // φύλοπις οὐκέτ᾽ ἐξισοῦται φιλοτασίῳ διαίτᾳ·

   • 440 BCE – 390 BCE, Andocides, Myst. 87
   • 384 BCE – 322 BCE, Demosthenes 24.56
   • 445 BCE – 380 BCE, Lysias, Collected Works 25.16
   • 436 BCE – 338 BCE, Isocrates, Collected Works 18.13
   1. the office of arbiter
7. discussion, investigation, enquiry, research
   • 64 BCE – 24 CE, Strabo, Geography 1.1.7

     ἀλλὰ ταῦτα μὲν μακροτέρας ἐστὶ διαίτης.

   • 64 BCE – 24 CE, Strabo, Geography 15.1.10

     ἐποιησάμεθα δ᾽ ἡμεῖς καὶ ἐν τοῖς πρώτοις λόγοις τοῖς περὶ γεωγραφίας δίαιταν ἣν δυνατὸν ἦν περὶ τούτων͵ καὶ νῦν ἐκείνοις τε ἐξ ἑτοίμου χρησόμεθα καὶ ἕτερα προσθήσομεν͵ ὅσων ἂν δεῖν δόξηι πρὸς τὴν σαφήνειαν.

Declension

This noun needs an inflection-table template.

Derived terms

Related terms

• δῐαιτάριος ‎(diaitários)
• δῐαιτάω ‎(diaitáō)

Descendants

• Greek: δίαιτα ‎(díaita)
• Latin: diaeta

References

• δίαιτα in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• δίαιτα in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• «δίαιτα» in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• «δίαιτα» in the Diccionario Griego–Español en línea (© 2006–2016)
• δίαιτα in Slater, William J. (1969) Lexicon to Pindar, Berlin: Walter de Gruyter
• Woodhouse, S. C. (1910) English-Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language, London: Routledge & Kegan Paul Limited.
  • arbitration idem, page 38.
  • board idem, page 86.
  • diet idem, page 222.
  • entertainment idem, page 277.
  • food idem, page 333.
  • intercession idem, page 449.
  • interposition idem, page 452.
  • intervention idem, page 453.
  • life idem, page 489.
  • manner idem, page 512.
  • mediation idem, page 521.
  • mode idem, page 537.
  • private idem, page 642.
  • regime idem, page 687.
  • regimen idem, page 687.
  • routine idem, page 723.

Greek

Etymology

From the Ancient Greek δίαιτα ‎(díaita).

Noun

δίαιτα • ‎(díaita) f ‎(plural δίαιτες)

1. (nutrition) diet
2. fast, low calorie diet

Declension

Related terms

• διαιτολόγος c ‎(diaitológos, “dietician”)
• διαιτητική f ‎(diaititikí, “dietetics”)
• διαιτολόγιο n ‎(diaitológio, “diet”)

See also

• διατροφή f ‎(diatrofí, “nutrition”)
• διαιτητεύω ‎(diaititévo, “to arbitrate”)
• νηστεία f ‎(nisteía, “fast”)